'Fuego' [4]

[Vervolg]

‘Loop je al de hele tijd te zoeken. Ik heb een Baco voor je, dat wilde je toch? Sorry dat ik jullie onderbrak trouwens, mijn fout. Ik hoop niet dat het een belangrijk gesprek was? Of vallen jullie haar lastig? Vallen deze gasten je lastig, schat?’
Ik schudde mijn hoofd, de lange kakker die voor ons stond gaf haar een kus.
‘Dan moet je maar niet zo’n lekker wijf hebben als vriendin, dan heb je belagers,’ grapte León.
Sheena lachte, en tikte hem plagerig om de borst.
‘Nee hoor, liefje. We hadden het eigenlijk over Sheena.’
‘Ah, over de tv-serie? Ja, die blonde stoot was echt lekker of niet jongens? Geweldig, zo’n junglebeest van een vrouw.’
‘Hé dimmen, Marc. Mijn nagels zijn geslepen, en staan op scherp!’
We lachten allemaal.
León bleek van ons twee het meest ontspannen. Althans, die indruk maakte hij. De vriend van Sheena, een kop groter dan wij, kon ons makkelijk hebben.
‘Ja, sorry schat. Maar goed, je bent al voorzien, zie ik. Wil jij anders die Baco hebben?’
León accepteerde die maar al te graag.
‘Jij ziet er anders ook dorstig uit. Zal ik nog een rondje Baco’s doen?’
Ik knikte.
‘Dan ga ik even een rondje halen. Ben zo terug!’
En weg was hij. We keken elkaar even beduusd aan, en moesten toen hard lachen.
‘Die scherpe nagels van jou hebben hem blijkbaar afgeschrikt.’
‘Juich niet te vroeg. Hij is erg jaloers, dus als hij in het ergste geval iets vermoed zal ik je pijn moeten doen om je te redden. Want laat die jaren ’80 onzin achterwege, alsjeblieft. We zijn volwassen mensen, en weten precies waar dit over gaat. Of niet?’
León keek verrast. Aangenaam verrast.
‘Nou, eigenlijk ben ik nogal gepassioneerd over de eighties. Dat zijn wel de beste jaren eigenlijk, ook al heb ik ze niet bewust meegemaakt.’
‘Maak dat de kat wijs. Tot mijn grote spijt moet ik de man nog tegenkomen die net zo veel houdt van de jaren ’80 als ikzelf.’
‘Hier ben ik. Waar wil je het over hebben? Muziek? Als ik een bar zou openen, zou dat een jaren ’80 bar zijn. Met mijn kennis kan ik die helemaal in stijl in laten richten en zou er alleen maar muziek uit de jaren ’80 draaien!’
‘Is hij serieus? Ben je serieus?’
Ik knikte.
‘Hmm,’ liet ze zich ontvallen en dacht even na.
‘In dat geval zou ik elke dag bij jou aan de bar zitten. Heb je ook whisky?’
‘Alleen de beste.’
‘En hoe zou mijn barkruk er uit zien?’
Ze kreeg weer die ondeugende blik in haar ogen, die León zeker niet ontging.
‘Een panterprint. En op de stang zou staan “Wild Things Only”.’
Ze gleed met tong langs haar voortanden en nam een slokje van haar Baco. Mijn blaas protesteerde.
‘Jongens, ik moet naar de wc. Ben zo terug.’

[Wordt vervolgd]