Ik heb twee boeken in mijn boekenkast staan van dezelfde vrouwelijke auteur. Elke keer als ik mijn boeken opnieuw rangschik naar auteur, heb ik haar debuut en haar opvolger in mijn handen. Dan lees ik de achterflap, bekijk de auteursfoto en verdrink in haar bruine kijkers. Vervolgens vraag ik me dan af: 'Waar blijft haar nieuwste roman?' Want een one-hit-wonder is desbetreffende Italiaanse schone allang niet meer. Sterker nog: volgens Wikipedia werkt ze tegenwoordig aan haar derde roman 'In the Name of Love'. Maar het enige wat ik zo gauw kan vinden is dat ene zinnetje hierover op Wikipedia.
Acht jaar geleden las ik toevallig een interview met haar in De Volkskrant, over de ophef van haar eerste roman '100 keer een borstel door je haar halen voor je gaat slapen' in Italië. Het boek zou alleen maar over seks gaan en bijna pornografisch zijn. Als zestienjarige puber wil je dat wel eens lezen, dus begon ik een zoektocht naar het boek. Pas anderhalf jaar later vond ik op de Oude Binnenweg het boek. Inmiddels was de opvolger 'Bezoek van de Nachtlibelle' ook al verschenen, dus kocht ik die erbij. En dan begin je te lezen. Over onschuld. SM. Orgies. Oudere, getrouwde mannen. Liefdeloosheid. Geweld. Schaamte, maar ook kracht. Haar tweede roman liet mij als lezer binnen in een wereld van beroemd zijn om je debuut, maar vooral berucht worden door het open en bloot (en eerlijk) vertellen over seksuele escapades. En dat is not done in Italië, maar op mij heeft het wel indruk gemaakt. Het is een van de boeken die zou noemen als je vraagt: 'Welke boeken die je tot nu toe gelezen hebt zou je in je Top 5 van Beste Boeken zetten en waarom?' De debuutroman van de Siciliaanse is er in ieder geval één van. En door het lezen van interviews met haar, blijkt dat zij zelf net zo openhartig is over haar leven dat ze beschrijft in haar boeken, dat voor mij het gerucht dat haar uitgever - oftewel de zoon van en tevens haar huidige minnaar - achter de boeken zou zitten in de prullenbak ligt.
Maar dan nu het mysterie. Want deze vrouw staat inmiddels minder in de schijnwerpers, maar ze lijkt me een ruw diamantje voor de Italiaanse literatuur (en mijn boekenkast). En alhoewel Wikipedia niet altijd even accuraat is, en ook Google wel eens iets over het hoofd ziet (of ik ben zo scheel), hoop ik dat het dit keer wel zo is en er inderdaad een derde roman is. Ook al wordt die zowel op Wikipedia als in verschillende interviews aangekondigd als 'Wordt aan gewerkt'. Tot nu toe lijkt het een zinloze zoektocht naar een boek dat slechts een gerucht is, maar ik heb haar voorgangers ook gevonden. Reden genoeg om vol te houden, tussen neus en lippen door. Want mijn leven gaat ook gewoon door. Mocht ik in datzelfde leven van de een op de andere dag Italiaans kunnen spreken en lezen, zou me dat een hoop schelen. Dan zou ik beginnen met haar blog onderzoeken, op zoek naar sporen van de schrijfster. Zelfs IMDb heeft een pagina aan haar gewijd, na het verschijnen van de film die gebaseerd is op haar debuutroman. De schrijfster zelf heeft afstand gedaan van de film omdat deze nauwelijks raakvlakken heeft met het boek en 'ze mijn naam hebben gebruikt om publiek te trekken'. Tijd voor een nieuw boek, dus. Om je naam voor eens en altijd te vestigen en waar je voor staat te kerven in het literaire landschap. Maar dan moet je boek wel uitgebracht worden, signora. Ik wacht in ieder geval vol spanning af wat het gaat worden, dus ligt de bal nu bij Melissa P.
M.S.
Foto: Melissa Panarello, 21 juni 2008
dinsdag 2 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten