Dialoog

Soms heb je wel eens dat je er een dialoog hoort te komen in je verhaal, maar dat je er niet uit komt. Irritant. Zeker als dat het laatste is wat er nog in moet. Zonder die dialoog loopt het vast, loop jij vast. En dan zit je met je handen in je haar. Zelfs het zoeken van afleiding, levert geen nieuwe inspiratie op. Vervelend. En dat terwijl je wel een nieuwe literair verantwoorde site hebt gevonden, met daarop een podcast over, jawel, literatuur! Het is pas de eerste, maar dit zou wel eens een gat in de markt kunnen zijn.

Wat mij rest is het lezen in mijn stapel papier, om weer in het verhaal te komen. Om dan weer aan te belanden bij het probleem en opnieuw de handen door het haar te halen. Je zit vast, terwijl een dialoog niet zo moeilijk hoeft te zijn. Het zijn gewoon twee personages die met elkaar in gesprek gaan. Zou je denken. Misschien moet ik me toch weer eens verdiepen in Tarantino of Finding Forrester opnieuw kijken. Hoe dan ook, iets dat inspiratie zou kunnen geven. Om uiteindelijk bij zoiets als dit uit te komen. Maar ik denk dat dat niet gaat lukken. Dit is wel een heel ander niveau dan dat ik heb.

Ach, een aantal sigaretten en een paar kopjes koffie later kan ik denk ik wel tot iets komen waar ik tevreden mee ben. Iets dat past. Logisch klinkt. Tik. Tak. Tik. tak. Om dan weer verder te gaan met: 'Ik vraag Martin om nog een sigaret. Hij geeft me die en met trillende handen steek ik hem op.' Misschien moet ik dat ook eens doen. Ter bestrijding van de writers block.

M.S.