Oordopjes

Soms schrijf je, in tegenstelling tot de vorige blog, ook over dingen of gebeurtenissen die je tegenkomt. Mensen bijvoorbeeld. Op een woensdagavond. In de metro naar huis, na weer een voordracht bij Dichtclub Rotterdam in café De Schouw. Of op het metrostation, bij het door de poortjes gaan. Dat er bijvoorbeeld een random dude zijn oordopjes in doet. Muziek opzet. En je spontaan begint te dichten over die oordopjes. Een strofe maar. Die herhaal je tot je thuis bent. Dan pak je pen en papier en ga je op de wc zitten. Je maakt een begin, om het de volgende dag af te schrijven. Laat je fantasie de vrije loop. Geïnspireerd op dat ene moment dat je ogen nog open waren. En dan krijg je dit:

Oordopjes

Ik doe mijn oordopjes in
Als jij me kopjes
Geeft en kust,
Maar je kussen smaken niet
Als de hopjesvla
Die ik gisteravond
Tot mij nam.

Je kwam als een verrassing,
Maar ik betaal
Graag
Aan jou belasting,
Want je brandt licht
In mijn bovenkamer
Wat an sich
Wonderlijk is gezien
De hoeveelheid drank die ik
Proostte op je prachtpralende
Lichaam.

Het is iets lichamelijks,
Denk ik,
Namelijk
Dat wederzijdse aantrekkelijkheid
Tussen ons
Een feit is.

Maar je had me al door vanaf
Toen ik mezelf oordopte
Op zoek naar de soundtrack
Voor dit moment-
Je ontkomt niet
Aan het aan je trekken
Komen
Als jouw bekken
Vastgeklemd ligt
Tussen mijn handen en hoofd.

Van mijn oordopjes
Wordt niemand
Muziek
Als jij zacht zingt,
Geniet
En kopjes geeft,
Ik kopjes drink
Van je nectarinezuur en
Bitter binnendring
In je volslanke teugels-
Alsof op hol geslagen
Autodrop
Zonder kindvriendelijke
Beugels,
Een benadering van een
Stoplicht,
Maar scheurend door rood licht.

Ik doe mijn oordopjes uit
Als blijkt dat je topje
Geruit is
En mijn kruit verschoten,
Als jij bekent
Te dromen
Van gevoerd te worden
Met koffertjes vol poffertjes
En dropjes,
Zodat jij je voelt als een
Boffertje in een mopje-
Mag ik dan nu
Eindelijk
Een kopje thee?

M.S.