De andere vrouwen aan de bar haalden opgelucht adem. Hun voornaamste concurrente had het dus niet gemunt op hun barman, Eduardo ‘De Latino’, dachten ze. Nora keek ze toen stuk voor stuk glimlachend aan en hief haar glas. Ze proostten op de barmannen, die beiden aangesneld kwamen om met de dames te proosten met een fluitje.
‘Waar proosten we op,’ vroeg Mickey Blue Eyes.
‘Op grande cojones, natuurlijk,’ antwoordde Nora en knipoogde.
De twee barmannen keken elkaar een seconde aan en klinkten toen met de glazen. Zowel De Latino als Blue Eyes wist niet wat ze met deze vrouw aan moesten. Zat ze nu wel of niet achter hen aan? En wat moesten ze met die andere vrouwen aan hun bar? Ze namen tegelijkertijd een slok, maar voelden de ogen van Nora op hun rusten. Alsof deze toast niet het laatste is wat zij van hen verlangden. Vooral Eduardo ‘De Latino’ begon te zweten. Geïntrigeerd, maar ook een beetje angstig. Zoals elke latin lover vreest voor zijn ballen, vreesde hij ook dat er iets mee kon gebeuren. Hij moest geconcentreerd blijven. Blue Eyes was alweer bezig met het helpen van andere mensen, in het bijzonder de dames die hij eerder al zijn aandacht schonk. Eduardo keek Nora nog een keer aan. Ze keek heel brutaal terug en glimlachte erbij. De Latino voelde nu een erectie beginnen, maar mocht er niet aan toegeven. Dus verlegde hij zo goed en zo kwaad als het kon zijn aandacht naar de andere vrouwen. Dorstige mannen. De tap die ophield met het spuiten van bier.
‘Ik ga even de tap verwisselen,’ riep Eduardo naar Mickey, ‘ik ben zo terug.’
Uit de speakers klonk heel hard Room 5. Oliver Cheatham zong aanstekelijk Make love and listen to the Music. Mickey Blue Eyes ging door met het verstrekken van drank aan de wannabe alcoholisten aan de bar. Nora haalde een klein flesje handgel uit haar tas en maakte haar handen ermee schoon. Toen dronk ze haar amaretto in een teug leeg. Ze hief het glas en gebaarde naar Blue Eyes dat ze een refill wilde. Mickey gehoorzaamde onmiddellijk. Nora wierp hem dankbaar een handkus toe, stond op en ging naar het damestoilet. De deur ervan bevond zich naast de deur naar het magazijn, waar Eduardo de biertap aan het verwisselen was.
De Latino deed er veel langer over dan gepland. Hij moest even bijkomen van het brutale flirtgeweld van Nora. De meeste vrouwen die om zijn aandacht ‘vochten’ waren geen partij voor zijn charmes. Deze Nora leek wel van een andere planeet te komen. Een planeet waar vrouwen ongevoelig waren voor mannelijke charmes. Toch zag Eduardo ‘De Latino’ er wel een uitdaging in. Wat zou die overwinning mierzoet smaken als hij haar kon veroveren. In gedachten zag hij het al helemaal voor zich, hoe hij haar zou ophitsen. Hoe zij haar nagels diep in zijn rug zou zetten van genot. Hij voelde zich opgewonden worden en keek of er niemand aankwam. Toen liet hij een hand in zijn broek glijden en dacht aan de borsten van Nora. Hij stelde zich voor dat ze ontbloot werden door zijn handen, die haar jurkje aan stukken had gescheurd. Zo zakte Eduardo even weg in zijn fantasie en had niet door dat er iemand was binnengekomen.
‘Ahum.’
Verschrikt keek Eduardo op en begon zijn broek weer vast te maken. Het was Nora.
Shit, dacht De Latino. Ik had de deur op slot moeten doen.
‘Zal ik meneer de barman even een handje helpen,’ vroeg ze terwijl ze heupwiegend op hem af liep.
Wordt vervolgd...
M.S.
Vorig deel gemist? Klik hier. Volgend deel lezen? Klik dan hier.
woensdag 8 juni 2011
Ballen zonder pegels - Deel 3
Labels:
avonden,
Ballen zonder pegels,
bar,
kort,
Miguel Santos,
nieuw,
proza,
Rotterdam,
verhaal
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten