Hij verstijfde en liet zijn broek los. Het kledingstuk viel op de grond. Nora kwam zo dichtbij dat Eduardo haar warme adem over zijn lippen voelde gaan. Nora’s volle borsten drukten zich tegen zijn borstkas. Zijn erectie was nu niet meer te onderdrukken. Hun lippen raakten elkaar en met haar lippen dwong ze de zijne wat te openen. Haar tong glipte net zo makkelijk naar binnen als haar warme hand de onderbroek van Eduardo binnendrong. Haar hand was nat en warm tegelijk. Amaretto, dacht De Latino, ze smaakt naar amaretto.
De smaak drong diep door tot in zijn zenuwen en wondt hem op.
Nora had de barman in zijn greep, buiten het zicht van zijn partner in crime Mickey Blue Eyes. Daar was ze zich ten volle van bewust. En de barman was als was in haar handen, zijn ballen in het bijzonder. Eduardo was in ecstase, hij kon zijn genot niet op en vergat alles om zich heen. Tot hij iets scherps voelde in zijn broek. Iets kouds. Toen schoot er een pijnscheut door zijn hele lichaam, die zich mengde met zijn opwinding. De Latino opende zijn ogen en keek in de donkere pretoogjes van Nora.
Ondertussen had Mickey Blue Eyes een dronken man aan de bar. Het tafereel werd door de portier Steve, die tevens de rol van gastheer vervulde, op een afstandje gade geslagen.
‘Luister. Vriend,’ begon de dronken man, ‘ik wil gewoon nog een whisky bestellen. Ja??’
Jezus, dacht Blue Eyes, hij valt zo echt om.
De man ging op de verhoging staan onder de barrand.
‘Hallo! Hallo? Ik heb. Geld. Kijk maar. Bam! Jongen. Zie je dit? Ik wil een Jack. Kijk eens, vijftig euries.’
‘Ja, daar gaat het niet om.’
Mickey Blue Eyes zuchtte en vloekte inwendig.
‘Luister vriend,’ begon hij op kalme doch dringende wijze, ‘ik denk dat je genoeg gedronken hebt.’
De barman vroeg zich af waar zijn partner in crime was gebleven. Zijn aanwezigheid was nu wenselijk, aangezien de man voor de bar nauwelijks meer recht op zijn benen kon staan.
‘Jij bent een slechte. Barman. Jij,’ bracht de man met moeite uit, ‘slechte barman. Betalende. Klanten behandel je. Ik wil nu whisky.’
De man sloeg met zijn vuist vol geldbriefjes op de bar. Dat bleek de cue voor de portier om over te gaan tot actie en de man vriendelijk te verzoeken de bar te verlaten.
Eduardo had geschreeuwd, maar zijn schreeuw werd door niemand gehoord. Nora had hem een stuk wc-papier in de mond gestopt op het moment dat hij begon te gillen van de pijn. Op het papier zat een vloeistof die hem moest verdoven, maar de pijn die hij voelde was zo hevig dat hij erdoor bij bewustzijn bleef. Voor zover dat mogelijk was. Hij probeerde zich te concentreren op Nora, maar het lukte hem nauwelijks. Zijn zicht begon te vervagen en zag alleen contouren van haar. Hij hoorde haar nog iets zeggen. Met moeite kon hij haar laatste zin nog horen.
‘Als je me wilt excuseren,’ zei Nora terwijl ze iets dicht klikte, ‘ik heb nog een verse amaretto besteld.’
Terwijl Nora de ruimte uitliep werd het zwart voor de ogen van Eduardo ‘De Latino’.
Wordt vervolgd...
M.S.
Vorig deel gemist? Klik hier. Volgend deel lezen? Klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten