Standbeeld

Donderdagavond zat ik bij de prijsuitreiking van de C. Buddingh'-prijs voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut 2010. De prijs ging naar de jongste genomineerde Lieke Marsman. Bij deze alsnog van harte. Inderdaad, prachtige poëzie. Als je dit leest: je staat op mijn verlanglijstje.

Tijdens diezelfde uitreiking dwaalden soms mijn gedachten af, naar het standbeeld van de bedelaar op de Nieuwe Binnenweg. Tussen Stalles en Rotown. Je hebt het wel eens gezien, aangeraakt wellicht. Of gedacht dat het een straatartiest was. Dat laatste had ik ook wel eens. Afijn, mijn gedachten dwaalden daar dus heen. En een paar zinnen uit een nummer van Marco Borsato. Dat resulteerde in het volgende gedicht.

Standbeeld

‘En ik zou je willen smeken,
Je op mijn knieën
Willen smeken’
Maar ik kan niet
Door mijn knieën
Ze zouden simpelweg
Breken.

Mijn stem,
Vastgebeiteld in steen
En standvastig
Ben ik vastgenageld
Aan de straat.

Mijn handen
Poseren
Een smeekbede,
Een vraag om een
Aalmoes.

‘En ik zou je willen smeken’
Maar het spreken
Lukt niet,
Het lukt niet
Om me uit te drukken
In zwijmelzinnen
Noch zoete woordjes
Noch een behoorlijk
Rotterdams accent.

Hier sta ik altijd-
De vent,
Van wie sommige passanten
Denken
Dat ik echt-
Echter,
Voorbeeldig vervul ik mijn rol van
Standbeeld.

‘Je op mijn knieën’
Willen voorliegen
Dat ik hier niet
Zomaar sta,
Maar fierfrisfruitig
Een rol vervul:

Ook ik ben Rotterdammer.

Stilstaan doe ik het langst,
Zelfs zo lang
Dat jij bang wordt
Een witte illusie
Te zien
Bewegen,
Verregenen.

‘En ik zou je willen smeken,
Je op mijn knieën
Willen smeken’
Om me leven
Te geven-
Geef mij een beetje
Van jouw leven,
Ook al ben ik versteend,
Vergroeid
Met de Nieuwe Binnenweg
Maar niet van hout.

Gozer,
Ik word geen dag ouder.

Ik ben net zo oud
Als toen,
Op de dag van mijn geboorte,
Van mijn ‘coming out’
Als standbeeld.

En ik zou zo graag willen
Dat ik eens voor je
Kon zingen:
‘En ik zou je willen smeken,
Je op mijn knieën
Willen smeken’
En dat mijn stem dan in je
Hoofd
Blijft zitten,
En dat jij me dan
Met rust laat.

Want jij gaat
Weer verder,
Loopt maar door-
Ik ben je standbeeld voor
Onderweg.

M.S.