‘Wat voor slaapmiddel,’ vroeg Blue Eyes bezorgd.‘Niets om je druk over te maken,’ antwoordde Helena, ‘dit is gewoon de standaardprocedure. Als je me wilt excuseren. Ik moet mijn ronde doen.’
Helena borg de spuit weer op en hing het klembord weer aan het voeteneind. Toen lachte ze vriendelijk naar Mickey Blue Eyes en liep de kamer uit. Blue Eyes meende haar te herkennen, maar hij kon haar niet plaatsen. Hij kende wel vrouwen die een bril droegen, maar geen van hen werkte in een ziekenhuis. Rustig, zei Mickey tegen zichzelf, ze doet gewoon haar werk. Toen ging de barman naast het bed van zijn collega zitten.
‘Wat de fuck is er gebeurd, gast,’ zei hij zacht.
De rechercheur zat in de koffiehoek van het ziekenhuis een aantal koffie te drinken om wakker te blijven. Maar vooral om helder te blijven. Dit is in de zaak de eerste keer dat er zo weinig tijd zit tussen twee slachtoffers. Eddy vroeg zich af of hij Floyd moest bellen. Misschien wist hij al iets. Eddy Nigma besloot het erop te wagen. Hij zette zijn dubbele espresso op tafel en pakte zijn telefoon.
‘Ben d’r niet,’ klonk het uit zijn telefoon, gevolgd door een piep.
‘Godverdomme.’
Eddy Nigma griste gefrustreerd zijn espresso.
De rechercheur probeerde nog eens te bellen. Weer niets. Hij dronk zijn espresso leeg, bracht het kopje terug naar de koffiestand en bestelde er nog een. Ook vroeg Eddy Nigma waar de toiletten waren.
‘Stukje doorlopen, dan naar rechts en dan aan je linkerhand de tweede deur,’ zei het oude vrouwtje achter de toonbank.
‘Bedankt.’
Eddy Nigma rekende af en begon te lopen.
‘Als je terugkomt, staat je koffie klaar,’ riep het oude vrouwtje van de koffiestand.
Eddy Nigma wuifde een bedankje en ging de hoek om.
Mickey Blue Eyes had het wel gezien op de kamer van zijn collega. ‘De Latino’ zou voorlopig niet wakker worden. De zuster had hem verzekerd dat hij veel moest rusten. Misschien moest hij dat zelf ook maar gaan doen. Dan zou hij morgen weer langskomen. Of de dag erna. Blue Eyes vroeg zich af wat de bezoektijden waren en liep de kamer uit op zoek naar de zuster.
Helena stond aan de balie en had de telefoon aan haar oor. Ze stond bij iemand in de wacht en kon Mickey dus makkelijk te woord staan. Hij vroeg naar de bezoekuren. Voordat de zuster antwoord kon geven, kreeg ze iemand aan de lijn. Mickey Blue Eyes moest even wachten. Ze rommelde wat in een aantal laatjes en gaf de barman uiteindelijk een papiertje met de tijden erop. Mickey Blue Eyes bedankte en liep naar de lift. Helena legde de hoorn neer op het moment dat de liftdeuren sloten. Ze keek naar de barman in de lift. De barman stond zojuist te geeuwen. Tegelijkertijd dacht hij aan de zuster. Ze leek op iemand, maar kon niet bedenken op wie. De vermoeidheid sloeg nu ook bij de barman toe. Het was een lange nacht geweest.
Wordt vervolgd...
M.S.
Vorig deel gemist? Klik hier. Volgend deel lezen? Klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten