‘Hé wakker worden!’Eddy Nigma schudde Helena heen en weer. Langzaam deed ze haar ogen open.
‘Wat,’ stamelde ze, ‘wat is er…’
‘Dat kan ik beter aan jou vragen,’ siste de rechercheur, ‘wat de fuck is er gebeurd?’
Helena krabbelde overeind en keek om zich heen. Nu pas besefte ze dat ze was flauwgevallen.
‘Ik,’ begon ze, ‘ik moet zijn flauwgevallen. Eh…’
‘WAT DE FUCK IS ER GEBEURD? ZEG OP! JIJ WAS DE ENIGE…’
De rechercheur werd weggetrokken van de zuster door de dokter.
‘WEL GODVERDOMME,’ zei de dokter luid, ‘ik heb je gewaarschuwd. Je mag dan wel van de politie zijn, maar dit is godverdomme wel een ziekenhuis. Je gedraagt je, of je sodemietert op. Sterker nog, ik donderstraal je eigenhandig naar beneden. Begrepen?’
Eddy Nigma kalmeerde enigszins. De weinige uren slaap begonnen hem nu serieus op te breken.
‘Heb jij dan een goede verklaring voor wat er zojuist is gebeurd,’ vroeg Nigma aan de dokter.
‘Nee,’ zei hij terwijl hij Helena verder omhoog hielp, ‘maar dat is jouw taak. Wij helpen mensen, jij onderzoekt misdaden. Of zie ik dat nu verkeerd?’
Eddy Nigma moest hem gelijk geven.
‘Mag ik de zuster laten zien wat er gebeurd is?’
‘Jongens, waar gaat dit over,’ vroeg Helena lichtelijk gestrest.
De dokter liet haar los.
Helena keek de dokter vragend aan, maar hij ontweek haar blik. Toen keek ze naar de rechercheur die haar de hand reikte. Ze pakte hem en volgde hem naar de kamer waar de laatste nieuwe patiënt was binnen gebracht. Voor de kamer stonden een aantal andere zusters te huilen. Ze hadden gehoord van de gebeurtenis en waren nieuwsgierig geworden. Het was ze tegen gevallen. Een enkele zuster was aan het overgeven in de wc van de kamer. Eddy Nigma sleurde Helena mee de kamer in. Op de achtergrond hoorde ze haar collega overgeven en werd er zelf ook onpasselijk van.
‘Wat moet ik zien,’ vroeg ze aan de rechercheur.
‘Twee dingen,’ antwoordde Eddy Nigma en tilde een kussen van het hoofd van de patiënt. In het voorhoofd van de man zit een klein gaatje. Onder zijn hoofd was het bed roodgekleurd van het bloed. Helena sloeg een hand voor haar mond.
‘En dan nu het tweede bedrijf,’ grapte de rechercheur wat ongemakkelijk.
Hij sloeg de lakens van het lichaam. Onder het kruis van de man lag ook een plas bloed. In het verband zat eenzelfde soort gaatje als in het hoofd. Helena ging zitten op het lege bed ernaast. Ze hield nu twee handen voor haar mond.
‘Dus,’ zei Eddy Nigma, ‘ik vrees dat ik het je opnieuw ga vragen: is hier iemand geweest, en zo ja, wie was dat?’
Helena begon te huilen. Ze probeerde zich iets te herinneren. Er doemde een schim van een blonde vrouw op, maar ze kon niet ontdekken of het een zuster was of een bezoeker. Toen nam de schim een mannelijke vorm aan. Ze raakte ervan in de war. Eddy Nigma wachtte op antwoord. Helena wist het niet meer. Ze vond het bijna onwerkelijk wat er nu gebeurde.
‘Nee,’ snikte ze, ‘ik geloof het niet. Misschien toen ik was flauwgevallen.’
‘Dit is toch fucking ongelofelijk,’ mompelde de rechercheur.
Toen ging zijn telefoon. Hij liep de kamer uit om op te nemen. Het was rumoerig op de gang geworden. De zusters werden hysterisch. De dokter had er zijn handen vol aan om ze te kalmeren. Eddy Nigma besloot verder te lopen om zijn telefoon op te nemen. Helena bleef huilend achter bij het lijk. Niemand had door dat Eduardo ‘De Latino’ happend naar adem wakker was geworden.
Wordt vervolgd...
M.S.
Vorig deel gemist? Klik hier. Volgend deel lezen? Klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten