De blonde vrouw opende met haar sleutels de deuren van het Slaakhuys. Er kwam een indringende geur van rottend vlees naar buiten. Mickey Blue Eyes kneep zijn neus dicht.‘Nog even volhouden,’ zei de blondine, ‘we zijn bijna bij mij paleisje.’
‘Waar komt die stank vandaan,’ vroeg de barman.
‘Mijn huisgenootje,’ antwoordde ze, ‘die is kunstenares. Iets met dode dieren, beweert ze. Als het er net zo uit ziet als dat het ruikt, hoef ik het niet te zien. Hier de trap op.’
Terwijl ze de deur sloot wees ze naar een ronde trap omhoog. Met zijn shirt voor zijn neus begon Mickey Blue Eyes omhoog te lopen. Achter hem hoorde hij de deur op slot gedraaid worden. Dit wordt in ieder geval geen hit and run, dacht de blauwogige barman. De muren waren beklad met graffiti. Sommige pieces en tags namen de hele muur in beslag. Er was weinig muur meer te ontdekken. De barman keek om naar zijn gastvrouw om te zien of hij niet ergens een deur door moest. Zij gebaarde dat ze nog verder naar boven moesten. De geur van rottend vlees begon zich af te wisselen met verbrande kip. Mickey Blue Eyes stond op het punt om over te geven, maar hield zich in.
‘Boven aan de trap gang in en dan de achterste deur links,’ riep de gastvrouw achter de barman.
Hij stak zijn duim op zonder te kijken. De stank in het trappenhuis was niet om te harden. Mickey Blue Eyes ging bijna van zijn graatje.
‘Floyd, je valt weg,’ riep Eddy in zijn telefoon.
‘DE VERBINDING IS DOOR EEN TECHNISCHE STORING VERBROKEN. PROBEERT U…’
De rechercheur hing woest op en begon terug te lopen naar de dokters en zusters. Hij wilde nog eens het gesprek aangaan met Helena, die hem nu steeds bekender voor begon te komen. Was het niet de vrouw met wie hij een wandeling over de Oostzeedijk maakte? De vrouw die omkeerde en vrijwel opgelost leek? Hij moest het zeker weten. Daarnaast had hij beroepsmatig nog een aantal vragen.
‘Ben je er nog steeds,’ vroeg de dokter, ‘moet je geen rapport schrijven of iets?’
‘Waar is Helena,’ negeerde Nigma de opmerking, ‘de zuster?’
‘Die heb ik naar huis gestuurd. Daar hebben we niets meer aan vandaag. Helemaal overstuur. Dus dat is jammer voor jou. Je zult het met mij moeten doen.’
De twee mannen keken elkaar strak aan.
‘Volgens mij moet ik nog een rapport schrijven, bedenk ik me nu.’
De dokter kreeg een glimlach op zijn gezicht.
Er werd gegild vanuit een andere kamer. Eddy Nigma en de dokter keken om. Er kwam een andere zuster hysterisch uit de kamer van Eduardo ‘De Latino’ gerend. De dokter ving haar op en keek haar vragend aan.
‘De patiënt,’ piepte ze, ‘hij… Schuim, trillen. Help, dokter.’
Eddy Nigma rende de kamer in. De zuster had niet overdreven. Eduardo’s ogen bevatten geen pupillen, alleen oogwit. Al zijn spieren waren gespannen en hij trilde zo hard dat het hele bed rammelde. Het klembord aan het voeteneind viel op de grond. De dokter kwam binnen en vloog op het bed af. Op de gang schreeuwde de zuster verder en kwamen er nog twee binnen. De mond van De Latino begon vol te raken met schuim. Wat niet meer paste gleed langs zijn wang naar beneden. Eddy Nigma stond er wat verloren bij.
‘Handen uit de mouwen jij,’ riep de dokter naar hem, ‘houdt hem stil dan kunnen we hem een spuit geven.’
De gastvrouw deed de deur open voor de barman.
‘Na u,’ zei ze.
Mickey Blue Eyes liep langs de blondine de kamer in. In tegenstelling tot de rest van het huis rook het hier fris. Het was ook mooi ingericht. Witte muren, strak interieur. De barman haalde een hand door zijn bos krullen en moest even knipperen. Na de helse trapbeklimming door de stank had hij een net huis zoals dit absoluut niet verwacht. Achter hem werd de deur gesloten. Mickey keek om zich heen.
‘Welkom in mijn paleisje,’ zei de blondine terwijl ze haar jas over een bank gooide, ‘ik ben uw gastvrouw Sacha en ga voor u een overheerlijke sandwich maken. Wilt u misschien in de tussentijd iets drinken? Koffie, thee? Iets sterks?’
Ze liep langs de barman naar de keuken die afgezet werd door een muurtje.
‘Doe maar iets sterks,’ antwoordde Blue Eyes vanaf de bank, ‘dat kan ik nu wel gebruiken.’
‘Bier, wijn, wodka, zeg het maar.’
Sacha leunde met haar ellebogen op het muurtje voorover, om haar gast goed te kunnen horen.
‘Als er maar alcohol in zit.’
‘Ik heb ook een overheerlijke espresso in de aanbieding. Als likeurtje heb ik nog wat Disaronno Amaretto, als je dat lekker vindt.’
Mickey Blue Eyes schoot van schrik omhoog bij het woord amaretto.
Wordt vervolgd...
M.S.
Vorig deel gemist? Klik hier. Volgend deel lezen? Klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten