Gedichtendag 2012: Stroom

Stroom
Geleid me,
Want ik ben zo blind
Als een hond
En blijf me
Vasthouden als een kind
Zijn vlieger
Tussen de wolken.

Geleid me,
Dat word ik nog niet-
Ik zoek nog een schietschijf
Om de spannende indruk
Die ik elders achterliet
Ook hier bij te laten
Blijven.

De wrijving
Van onze adem laat
Onze aanraking zwaarbeladen
En even
Voelde ik door jou de aarde.

Laten we stromen
Als water-
Mijn geluk kan niet op
Als we samen
Een nieuwe voltage bereiken.

Laten we elkaar
Begeleiden
Als flitsende bliksem,
Want ik val vanuit het hoge
En jij springt vanaf het lage-
Want ik bedek de hemel,
Jij vormt een vaste waarde
Daar beneden.

Geleid me,
Dan duw ik je hartslag omhoog-
Dynamo’s
Zullen spinnen van jaloezie
Als zij wisten
Hoe snel wij om elkaar heen
Winden, hoe sereen
Wij elkaar geladen maken,
Geladen geraken en
Lades maken
Om opgewekt in op te slaan

M.S.

Als dit gedicht

Omdat het zo goed werd ontvangen, o.a. bij de Poetsclub. Omdat ik er ook erg blij mee ben. Maar vooral, omdat het kan.

Als dit gedicht

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Ik wilde je even
Laten weten
Dat ik het wel zag,
Dat je naar me keek
Maar bij deze:
Ik ben geen
Loopse teef.’

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Ik zit hier mijn hersens
Te breken
Op de moeilijke tekst
Die ik moet
Lezen,
En meneer zit gewoon
Mij in een gedicht
Op te hemelen?
Ik heb ook gevoelens, weet je?’

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Probeer je me in de maling
Te nemen,
Door mij mooier te schrijven
En hoe zacht
Je me zou strelen
Op een gepassioneerde avond
Voor twee? Beter
Laat je me alleen
Zitten, bemoei je met je eigen
Leven.’

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Ho eens even,
Dat ik op mijn vingers
Gebeten heb
Wil niet zeggen
Dat ik zo’n vreemde ben-
Dat ik opgewonden wordt
Van begluurd te worden, nee zeg,
Ik ben meer zo’n vrouw
Van geven en nemen,
Dus als je me nu eens
Een keer gaat
Aanspreken,
Kunnen we zien
Of wij het bed
Vannacht
Gaan delen.’

Als dit gedicht voor een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ik
Vanaf de tenen
Tot ergens hoog
Tussen de vlezen.

M.S.

Fluistermodus

Soms kun je maar beter niets zeggen. En als je dan zo nodig je mond open wil doen, is het soms beter om dan je zinnen te fluisteren. Bijna onhoorbaar zacht, uiteraard. Op welke momenten precies, tja, dat kun je zelf ook uitvogelen.

Fluistermodus

Ik zet het aan
Als ik langzaam
Geconcludeerd heb dat
Ik maar beter
Even niet moet praten.

Mijn fluistermodus
Is heel geschikt om
Niemand mijn overbodige
Commentaar
Te laten horen.

Ook het maken van
Excuses-
Hoe oprecht ook,
Blijken veel te vaak
Voor dovemans oren,
Maar met een
Fluistermodus aan
Moet men er toch
Aan geloven.

Een fluistermodus
Is heel geschikt om
Te blijven luisteren
Als iemand de situatie
Probeert uit
Te leggen, zodat je vuisten
Nooit te vroeg gebald zijn-
Niemand ligt graag
Onnodig
Aan de straatstenen
Gekluisterd.

Zet op z’n tijd
Je fluistermodus aan,
Om eventuele
Nare situaties
Voorbij te laten
En de avond
Op z’n beloop.

M.S.

Een toast

Het laatste gedicht dat ik schreef in 2011, is een goed begin van 2012 gebleken. Bij deze nogmaals.

Een toast

Op de nieuwe ronde, nieuwe kansen,
Op een nieuw jaar lekker koken,
Op het wagen om te dansen,
Op stoppen, of juist doorgaan met roken.

Op de zon en de maan
Die elkaar maar blijven afwisselen,
Op de vonken als we kussen,
Die wij als vuurwerk weg zien springen,
Op het verleden voor ons
Dat we na nog één blik wissen,
Op het allemaal anders doen,
Op met een schone lei beginnen.

Op het harder lopen, sneller gaan,
Op het beter worden, sterker maken,
Op het hij en zij en jij en ik,
Op het gebroederlijk collectief van wij samen.

Op verloren liefde,
Op hervonden kriebels,
Op pasgeboren kinderen,
Op de herboren zielen.

Op de onjuist gebleken illusies,
Op de waargemaakte dromen,
Op de conclusies na de schreeuwen om revoluties,
Op de creatieve creaties die als water uit ons stromen.

Op het laatste jaar volgens de Maya’s,
Op het Chinese Jaar van de Draak,
Op het vuur en op de passie,
Op getoonde emoties als we worden geraakt.

Op de talen die we kunnen leren,
Op het spreken van een zelfde taal,
Op het grote epos van ons leven,
Op het begrijpen van elkaars verhaal.

Op de beslissingen en keuzes,
Op bescheiden en pracht en praal,
Op de mensen die ons lief zijn,
Op de vrijheid, de vreugde,
Op jullie allemaal.

M.S.