Een toast

Het laatste gedicht dat ik schreef in 2011, is een goed begin van 2012 gebleken. Bij deze nogmaals.

Een toast

Op de nieuwe ronde, nieuwe kansen,
Op een nieuw jaar lekker koken,
Op het wagen om te dansen,
Op stoppen, of juist doorgaan met roken.

Op de zon en de maan
Die elkaar maar blijven afwisselen,
Op de vonken als we kussen,
Die wij als vuurwerk weg zien springen,
Op het verleden voor ons
Dat we na nog één blik wissen,
Op het allemaal anders doen,
Op met een schone lei beginnen.

Op het harder lopen, sneller gaan,
Op het beter worden, sterker maken,
Op het hij en zij en jij en ik,
Op het gebroederlijk collectief van wij samen.

Op verloren liefde,
Op hervonden kriebels,
Op pasgeboren kinderen,
Op de herboren zielen.

Op de onjuist gebleken illusies,
Op de waargemaakte dromen,
Op de conclusies na de schreeuwen om revoluties,
Op de creatieve creaties die als water uit ons stromen.

Op het laatste jaar volgens de Maya’s,
Op het Chinese Jaar van de Draak,
Op het vuur en op de passie,
Op getoonde emoties als we worden geraakt.

Op de talen die we kunnen leren,
Op het spreken van een zelfde taal,
Op het grote epos van ons leven,
Op het begrijpen van elkaars verhaal.

Op de beslissingen en keuzes,
Op bescheiden en pracht en praal,
Op de mensen die ons lief zijn,
Op de vrijheid, de vreugde,
Op jullie allemaal.

M.S.