Filmode

Voor de editie in febrauri van PoetsClub Rotterdam luidde de (eventuele) opdracht: een liefdesgedicht en/of een filmode. Ondergetekende heeft beiden geschreven, maar het liefdesgedicht laat ik nog even achterwege voor Valentijnsdag. Dit keer: de filmode. Die uiteraard gaat over mijn favoriete film en een van DE cultklassiekers bij uitstek.

Best of Pulp Fiction

‘De weg van de rechtvaardige
Man
Is langs alle kanten
Bezaaid met de onrechtvaardigheden
Van de zelfzuchtigen
En de tirannie van
Kwade mannen’,
Als mijn hand
Zich heft naar mijn slaap-
Tikt
Alsof mijn trots me dwars
Zit, maar eigenlijk
Vraag ik me gewoon af
Hoe Marcellus Wallace
Er uit ziet.

Verward stap ik in een taxi,
Voel de ogen van een wolf
In mijn rug-
Hij slaat me gade
Alsof dit hier een
“Dode negeropslagplaats”
Is, terwijl er een stem
Uit de speakers klinkt:
‘Gezegend is hij die,
In de naam van liefdadigheid
En vrijwilligheid,
De zwakken door de vallei
Der duisternis leidt’-
Even dwaal ik af naar het
Pijnlijke
Horloge tussen mijn billen,
Het stomgeknepen tikken
Van de tijd, geen tijd-
‘Want hij is
Waarlijk
De hoeder van zijn broeder
En vinder
Van verloren kinderen’.

Mijn chauffeuse vraagt zich
Af, hoe het zou voelen om een man
Met je blote handen
Dood te slaan-
‘En ik zal hen neerslaan
Met grootse wraak’,
Ik vraag
Mij eerder af
Waarom negers zo graag
Achterin zitten,
‘En furieuze woede’,
Voor je het weet schiet iemand
Je kop aan gort-
‘Zij die het wagen
Mijn broeders
Te vergiftigen en te vernietigen’.

Deze nieuwe
Stilte is pijnlijker
Dan een Bonnie-situatie,
‘En u zult erkennen
Dat ik de Here ben’
Als ij het lijk in de garage ziet,
Mij een echtscheiding
Aanbiedt
‘Wanneer ik mijn wraak
Aan hen voltrek’.

Met een knal sla
Ik het portier van de tax dicht
En betaal,
Hetzelfde bedrag
Dat ik soms moet lappen
Voor een vanillemilkshake
maar minder
Dan voor een voetmassage-
Dus haal
Ik fooi uit mijn leren portefeuille
Waarop in grote letters staat:
‘Bad motherfucker’.

M.S.