Biggetjesroze

Dan maak je een nutteloos tripje met de tram en trein, met als doel om een nieuw gedicht te schrijven. In de tram denk je aan de tekst van 'Groot Hart' van De Dijk en je knikt, maar meer omdat het past bij je gemoedstoestand. Om vervolgens te denken aan 'Painter Song' van Norah Jones. Muziek werkt sowieso inspirerend. Maar waarom dan opeens dat biggetjesroze? Ach, het levert me weer een gedicht op. Dan maakt het ook niet zoveel meer uit hoe je erop komt. Het gaat om het resultaat.

Biggetjesroze

Ik wil een schilderij van je maken
In woorden,
De basiskleur:
Biggetjesroze.

Daarvoor
Doop ik mijn houten pen
In je wangende blosjes
En klieder in opperste
Concentratie met bevende vingers
Je huidje vol-
Als je me laat.

Dit schilderij dat ik je schrijvend maak
Van dat verfkleurtje
Onder je ogen zal je staan
Als een prachtig nachthemd-
Ik maak het met liefde,
Draag jij het dan met liefde
En volle overtuiging, alsof je
Atlas bent onder
Je eigen hemelgewelf met
Sterren over je hemelse lichaam
Die ik voor je zal laten
Schitteren.

Ik ga een schilderij van je maken
In woorden,
De basiskleur:
Biggetjesroze.

Daarvoor
Doop ik mijn houten pen
In je wangende blosjes
En ik hoor je buikje zacht knorren, spinnen
Bijna – hongert naar meer-
Laten we dan lichaamscontact
Maken, dan
Weten we of het klikt
Tussen deze schilder, de inkt
Op jouw schilderij en geschilderde,
Op dat schilderij dat ik zojuist van je
Heb gemaakt
In woorden,
De basiskleur:
Biggetjesroze.

M.S.