Bombardement

Hier zat ooit een hart
Waar leeg – omhulsel van
Herinneringen aan
Hoe het ooit was-
De boventoon voerde,
Onzichtbaar liefdesbloed
Voor leven dapper
Vergeten toen
Die oorlog van liefde,
Uit liefde, woedde.

Het regende zwaarden
Van Damocles, precies daar
Waar donkere wolken samen
Gespannen samenpakten-
Troffen doel, maakten
Een uitsnede precies waar
Ooit mijn hart zat.

De bommen vielen als
Jouw woorden met bakken
Uit de hemel- kil, hard
En meedogenloos- het wankelen
Van het geloof op betere tijden zal
Sterven met de handen,
Gericht naar ons hemelgewelf
Boven de stad die we
Bouwden, onze stad
Die jij over het hoofd zag.

Liefde is het wapen, in tijden van oorlog
Is alles geoorloofd- elke stad
Moet soms branden van
Liefdespijn en vurige passie, kon
Dat maar de reden zijn, kunnen herrijzen, zoals
Een aartsvijand zijn aartsvijand
Een laatste, respectvolle strohalm
Biedt- de vernederende overwinning zal
Des te harder aankomen, maar
Laat, uit respect, diep verstopt doch verankerd,
Leven omdat hij of zij het toch wel aan kan.

Hier zat ooit een hart
Dat het bombardement van
Een snel maar pijnlijk einde dat
Uit de lucht kwam vallen,
Uit diezelfde lucht waar de nachtelijke
Glimmertjes die we hoopten ooit te raken,
Door jouw bommen anders,
Dat hart dat een gat
Werd.

M.S.