Face-raping

Gisteravond gedichten voorgedragen op een (hele gezellige, intieme, ontspannen, dank voor de uitnodiging) netwerkborrel. Daar stonden op een flap-over drie termen, waaronder 'face-raping'. De bedoeling was om jouw uitleg van die term te tekenen of te beschrijven. Aangezien ik toch in de poëtische bui aan het hangen was, leek het me wel gepast om daar een gedicht over te schrijven (ter plekke) wat het volgens mij inhoudt. Of dat ook klopt, geen idee. Maar wel een extra cadeau voor de organisatrice van de borrel. Uiteraard netjes op de flap-over overgeschreven en voorgedragen. Dit is het geworden:

Face-raping

Met een masker op
Raakt je ware gezicht nooit kapot,
En zelfs de donkere wolken
Die je ware identiteit soms
Verhullen, zijn altijd te ontkennen
Nonsens.

Echter, dit
Masker is wellicht
Een façade van mooi weer
Spelen, het mooier laten klinken
Dan het is-
Maskers zijn altijd leugens
Want maskers.

Met een masker
Wordt de waarheid verkracht
Zoals een gewenste identiteit
Een ware naar de achter-
Grond is de gebakken lucht
Waar een hoogvlieger op zijn
Plek is.

Met een masker op-
Hoe goed bedoeld ook of
Ter bescherming van de onzen-
Hebben we allemaal een boeventronie
En lijdt de mens erachter
Gezichtsverlies.

M.S.

Gooi een roos naar de zangeres

Gooi een roos naar de zangeres
Als ze weer het podium op wandelt,
Een kleine moeite als dank
Voor een lichte streling van het oor.

Gooi een roos naar de zangeres
Als haar bittere, verlaten hart
Open en bloot is gelegd- gesmeten, zelfs,
Want het hart moet ruimte maken

Voor vers bloed,
Voor nieuw leven,
Voor nieuwe blues,
Voor nieuw streven,
Voor een nieuwe ronde,
Nieuwe kansen, maar vooral
Een nieuw lied, nog niet geschreven.

Gooi een roos naar de zangeres
Als ze jou aankeek toen ze zong,
Misschien naar je lachte, of wees,
Zoetgevooisd alsof haar leven van jouw luisteren afhing.

Gooi dus een roos naar de zangeres,
Het minste wat je kan doen
Als zij jou voor zich probeert te winnen-
Bovendien hebben poëzielen geen rozen nodig

Om te overleven,
Om te creëren,
Om te scanderen,
Om te beminnen,
Om te vallen voor,
Om te houden van zangeressen
Want het podium vormt hun altaar
En aanbidding het meest gepast.

Gooi dus een roos naar de zangeres.

M.S.

NB: klik hier voor het audiogedicht.

Duif

Kijk omhoog, niet naar de zon,
Maar naar de duif
Die haar vleugels uitgeslagen heeft
In de hoop haar witte veren
Wat meer kleur te geven.

Badend in het luchtruim
Vliegt ze, soms zwevend
En met lichte vrees
Voor mogelijke donkere wolken
Die haar zicht
Onderweg
Zouden kunnen verhullen.

De duif zingt.
Luidkeels.

Het gezang dat wordt ingezet,
Aangespoord
door de liefde, die
Als een zuchtje wind
Haar vleugels draagvlak geeft.

Amor schiet pijlen na.
Mist.

Kijk omhoog zie de zon,
Want waar de duif vloog,
Die haar vleugels uitgeslagen heeft,
Vliegt ze nu in vrijheid elders-
Haar witte veren verder
Naar een nieuw leven vol kleur,
Achter een nieuwe horizon.

M.S.

One night stand

Afgelopen weekend maar weer eens een gedicht ingezonden voor de wekelijkse online dichtwedstrijd op Pomgedichten.nl. Elk weekend een ander thema. Dit keer ging het om 'One night stands', ondergetekende won zoals hier te lezen is (en de andere inzendingen). En nee, dit is niet gebaseerd op recente ervaring. Driewerf neen, het heeft mijn hersentjes welgeteld twee uur gepijnigd om de juiste woorden te vinden. De uitdaging voor dit schrijven zat hem geheel in het feit dat ik er nog nooit iets over geschreven heb. Het 'winnende gedicht' alsnog:

Laat de gordijnen maar
Open, want eerder fluisterde de maan
Mij toe zich van haar
Meest voyeuristische kant te laten zien.

Morgen zal de zon zich willen
Mengen in het aangezicht
Van onze lichamen, die stilletjes
Gillen en opgewonden verzinken

In het heetst van de strijd, badend
In een woestijn van geil zweet, waar
De druppels rondtrekken over heuvels, dalen
En spannende inkepingen als ware nomaden.

Als ons gekreun en gehijg heftiger wordt
Slaan onze kamelenvingers op hol-
Oververhit zoeken ze, de hoefnagels in galop
Richting de fata morgana van het zuiden, om

Daar, in het heetst van de strijd de dorst-
Misschien zelfs, ja wie weet, zelfs de honger
Te stillen, dan met open ogen te huilen als wolven
Naar de maan, die wij eerder onze lusten boden dan de zon.

M.S.

Schuinsmarcheerders

Ze lopen er tussen,
Schuinsmarcheerders-
Op een bankje hangend
Op de wc leunend
Aan de bar zittend
Op misschien wel een barkruk.

Loerend.
Onopvallend.

Ongekend charmant,
Twee keer knipperen
En je loopt in de val-
Zie jij hem zitten?
Of is het een zij, wellicht?

Onzingesprekkenvoerend.
Indesmaakvallend.

Ongekend lieftallig,
Twee drankjes later
En de vlinders breken je val-
Zag jij hem aankomen?
Of liet zij je wegdromen?

Want ze lopen er tussen,
Schuinsmarcheerders-
Op je vrienden afvliegend
Als vreemden afgaand
Met een pokerface liegend
Dat ze een vrijgezellenbestaan leven.

Gespletentongend.
Wolfinschaapsklerend.

Onbekend gevaar,
Twee zinnen te veel
En de fout verteert je geweten-
Denk je hem te herkennen?
Of moet je haar toch iets beter leren kennen?

Want ze lopen er tussen,
Schuinsmarcheerders-
Op een bankje hangend
Op de wc leunend
Aan de bar zittend
Op misschien wel een barkruk.

M.S.