Oud & Nieuw

nog compleet gestoord
door het oude beginnen
we gewoon opnieuw

M.S.

FLITS (naar ‘GLIMP’ van Josse Kok)

Op het terras zat zij, gedrapeerd
als een lichaam, turend naar de verkeerde.
Enkelen, onbewust verwonderd.

Zij speelt niets dan muziektaal,
doorkrast namen om nieuwe toe te voegen,
struikelt over ouwe hoeren.

Op het kruispunt wandelt een ontziende
man. Hij zal haar niet kunnen herkennen
maar staart haar terug, realiseert

dat zijn vermoeidheid ooit de oorsprong
zal zijn van een toekomstig alleen.
Vreemd zijn kan immers iedereen.

M.S.

Leugendetector

zou je eens moeten
proberen, zul je net zien
dat er steeds minder

minder en minder
van overblijft, en dat het steeds
duidelijker wordt

dat ze, dat je ze
onaf onderscheidend
niet in maar naar elkaar
over ziet lopen,

blind voor waar de klepel
zou moeten hangen, onsamenhangend
tot de waarheid ze uiteindelijk
uit hun verband rukt

M.S.

Van ons. En voor jou - nieuwsgedicht vrijdag 19 december 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 19 december met bijbehorende nieuwsberichten.

Wij zijn Rotterdam.
Ook zonder dat geouwehoer
of opgehemel.

De stad is zoals
ze is. En de mensen die
er in wonen ook.

Precies zoals jij
of ik. En dat merk je pas goed
buiten de stad.

Daar komt dat trotse
gevoel pas echt naar boven:
Rotterdams, nou en.

Het maakt je heus niet
beter dan de rest. Echt niet.
Wel Rotterdamser.

Dat is een gevoel.
Dat is een kwestie van zijn.
Dat is Rotterdams.

Dat ben je of niet.
Zo simpel is het en zal
het altijd blijven.

Wij, Rotterdam. Met
de mensen en de stad zelf.
Van ons. En voor jou.

M.S.

Sprookjesmeisjes,

dat zijn die meisjes
die je nooit spontaan ontmoet
op een stom feestje

als je überhaupt
al naar feestjes durft te gaan
want die zijn vaak stom

net als zo’n dertig
procent mens die steeds voor de
drankspot staat te staan

en je dus verplicht
een gesprek aan te knopen
om iets te drinken

en je heel stiekem
hoopt dat er een sprookjesmeisje
je als een dagdroom

of een natte droom
begroet alsof dat vanaf
dat moment, ja dat,

het begin zal zijn
van echt zo’n mooie vriendschap
die meer gaat worden

precies zoals in
de sprookjes die je ouders
vroeger voorlazen

en jij je dan pas
beseft dat je al heel lang
niet meer in die troep

gelooft om maar te
zwijgen van sprookjesmeisjes
die toch niet bestaan

M.S.

haar hakken - inzending Pomgedichten.nl

haar hakken
elke dag gepoetst
met restjes wodka,
nog achtergebleven
in een eenzame fles,

zodat de jagermeester
van haar dromen
in plaats van
een vuurtje aanbieden
slechts zijn zippo

aan haar voeten
hoeft te werpen
om haar vanavond
in vuur en vlam
te zetten,

haar angstzweet
te doen verdampen,
zodat niemand merkt
dat ze maar
een bang hertje is

M.S.

NB: '(..)Hoe je met de laatste druppels uit een eenzame fles haar van de hakkenbar in je bed kan krijgen. 010 opgelet – het grote geheim zit in een nagenoeg lege fles.(..)' - Pom Wolff

Gezichtsconstructie - nieuwsgedicht vrijdag 12 december 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 12 december met bijbehorende nieuwsberichten.

Gezichtsconstructie

De stad heeft vele gezichten,
of je er nu met een drone
boven hangt of er middenin
staat, er symbool voor staat

vanuit nationaal perspectief-
als jij het podium aangrijpt
om de wereld te laten zien
wat je allemaal hebt te bieden

verdien je ook een eigen plek
in de stad die is zoals ‘ie is,
ongeacht of het prachtig in beeld
wordt gebracht door een journalist,

het behangen is met spandoeken gericht
aan de overheid er op in te springen
de plek terug te geven aan de stad,
het slopen terug te dringen

zoals je jonge criminelen terecht in
jeugddetentie plaatst, een prijs die
hoger is en begrijpelijker dan
vijfhonderd euro voor het schieten van films.

M.S.

Foto: SP ROOD.

Belofte

Ik verklaar,
op heden vandaag,
dat ik onvoorstelbaar
veel houdt van mijn liefbare
en ondanks drukte, afstand of gevaren
voor ons zal blijven gaan,
geheel in het kader
van ons mooie samenzijn, hapklaar
om te lieven zowaar
we niet zullen eindigen: scheidbaar.

Datum. Signatuur. Verliefde naam.

M.S.

Testament

Wanneer deze tekst
uw oren bereikt,
weet dan dat dit
slechts een uitzicht-
kaart is voor bij
uw koffie, natuurlijk zwart.

Dat ik mijn grootste schat
uit mijn borstkas
heb laten zagen zal
voor u wellicht een verrassing
zijn; toch is er goed over nagedacht
hoe en waar het te begraven-

van mijn overige bestand-
delen, van het opengesneden karkas,
is niets meer over kan
ik u post mortem van harte
mededelen – zonder, dan -
aangezien er verscheidene

goede doelen van
hebben kunnen genieten- dat
heeft men mij verzekerd vanaf
het moment dat mijn afgang
een steeds meer beklonken
gegeven geworden was.

Zo ging mijn bloed
naar hen die het konden drinken,
mijn botten als tandenstokers
naar de honden die niet alleen
veel te luid blaften, nee,
ongegeneerd hapten naar het baasje.

Zo werd mijn rug
een stootkussen voor de cursus
‘hoe te steken met dolken’,
belandde mijn hoofd al vlug
in de poppenhoek, op mijn af-
gebroken ledematen gedrukt.

De enige erfenis die te verdelen valt
bestaat dus uit twee voetstukken
waar ik nooit iets mee heb gekund
en u er waarschijnlijk nog minder mee kan,
en tenslotte mijn echte ik, mijn geslacht,
waaruit vooral nu niets meer komen zal-

u zult dus een keuze moeten maken
tussen het spreekwoordelijke kussen van voeten
of heel lullig in het midden hangen,
op veel meer nalatenschap hoeft u niet te hopen-

alles wat ik ooit bezat, althans,
dacht te bezitten, was bij leven al ontnomen,
afgemaakt door anderen rondom
of ten onder gegaan door
mijn eigen zelfvernietigingsdrang.
Al met al maakt dit alles dit
testament zaaddodend tegenvallend,

moge uw leven vanaf hier dan
alleen maar één grote opsteker zijn,
want niemand droomt van een val
maar juist van klimmen uit elk dal.

Succes straks.

M.S.

Leve de Rotterdamse metro - nieuwsgedicht vrijdag 5 december 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 5 december met bijbehorende nieuwsberichten.

Leve de Rotterdamse metro

Leve de Rotterdamse metro
die men straks zo
door het hele Rijnmondgebied
kan laten reizen.

Met de snelheid
van een knuffelmammoet
ga je van Nesselande
helemaal tot Hoek van Holland

alsof het gratis WiFi is.
Als je tunnel dan dicht
gaat voor twintig nachten moet je wel
de metro pakken alsof je prijswinnend

bent, maar neem op basis
van jarenlange ervaring maar aan
dat je ten opzichte van een minuut negenenveertig
misschien meer hebt aan een ander vervoersmiddel.

M.S

Hier sjokt een oude vogel over straat

Hier sjokt een oude vogel over straat
richting de vriendelijkheid van sigarettendames,
tussen paaltjes bevuild met doodgezworen praatjes
alsof correct Nederlands niet bestaat-

alsof een uitgedrukte sigarettenpeuk, verlaten
voor het volgende praatje Pot dat men aangaat
in het Turks, Marokkaans, Kaapverdiaans of wat voor taal
dan ook- nabij dat Historische Delfshaven

sjokt een oude vogel over straat, draagt
zijn herinneringen mee als ooit verzonden ansichtkaarten
vanuit dit Bospoldermodel waar hij al jaren

over woorden vaart zoals wereldse zaken
zeilen over bespeekselde frasen tijdens bakjes shoarma
of dwarrelen langs zijn vingers die shag draaien.

M.S.

NB: dit gedicht is met nog vier gedichten van ondergetekende gepubliceerd in het boek 'Lijn 4 Over een kleurrijke stad in beweging'. Meer info en het bestellen van het boek kan hier.

Vanavond naar PoetsClub Rotterdam @ De Schouw

Een Chet Baker.
Een erwtensoepje.
Een wat gedichten.
Een koffie met koekje.

Een nacht.
Een klein kroegje.
Een hand vol dichters.
Een zielenroepje.

Een man.
Een schaarse groupie.
Een poetsclub.
Een interpretatie-oepsie.

Een grap.
Een stads cluppie.
Een verhaal.
Een wat poëzie.

M.S.

Spel der tronen

het mes op de tong
kan elk moment het
opensnijden
van een keel toevallig
laten gebeuren

want sommige mannen
nemen de dichterlijke
vrijheid
om de wereld in brand
te zetten,

immers wanen zij
zichzelf de godenzonen,
verdachten
gehuld in de zwartste geruchten,
jagend op tronen

die enkel bestaan
in de hoofden van zelfgekroonde
jokers,
die zichzelf koningen
te rijk wanen

want sommige mannen
voeren het strikte
beleid
dat uit verband gerukte klaagzangen
waarheden bevatten,

immers dragen zij
de onbevlektheid zichtbaar op
afstand,
slechts te bewonderen
uit jaloezie

die enkel daders
slachtoffer maken van hun eigen
onschuld,
wijzen vingers dronken van ongelijk
altijd naar andere sukkelaars

want sommige mannen
bezitten het vermogen open te
splijten
zodra donkere keerzijdes niet langer
medaillons ontvangen maar hoongelach,

immers vormen zij
voor groot en klein een directe
bedreiging
welke als slechte voorbeelden
moeten worden voorgesteld

die enkel bestaan
volgens maar wat verdraaide verzonnen
spelregels,
die achter ruggen aan touwtjes trekken
om de vijanden van de aardbodem te vagen

want sommige mannen
bevechten eindes terecht als
leugens
worden gebruikt om uit wanhoop
de wereld maar in brand te steken,

het kan een pen op papier
geen enkel moment
schelen
of randen boven afgronden hangen
want alles blijft ontvlambaar

M.S.

Dan denk je toch van - nieuwsgedicht vrijdag 28 november 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 14 november met bijbehorende nieuwsberichten.

Dat je op je feestje
je nog druk moet maken
over een paar ballen,
dan denk je toch ook van
‘Wat maakt ’t uit joh’,

dan denk je toch ook van
misschien moeten we alles
iets meer ‘op z’n beloop laten’
want zo’n gymnasium op Zuid
naast een mega kinderpretpark

is wellicht wat te enthousiast,
dan denk je toch ook van
als ze zelfs in Amsterdam
schrikken van die ballen,
is het toch handen af

van een doelbewuste lege plek
centraal gelegen in de stad,
dan denk je toch ook van
pleurt die ballen geïntegreerd
in je ‘nieuwe Binnenrotte’-plan

want anders is het straks
zo dat zelfs de rijke man
denkt ‘wat een bezopen stad
met z’n rare plannen,
ik ben weg, vooral uit De Rotterdam!’

dan denk je toch ook van
nou, dat gaat lekker dan,
gelukkig is er nog een lichtpuntje
om de eer nog hoog te houden
midden in de binnenstad

door zo’n oude dame
weer wat chique, ongekunstelde glans
terug te geven en maken we deze stad,
ook middels die geprezen Markthal,
gewoon weer een terechte wereldstad.

M.S.

Verjaarsbericht (vrij naar ‘Verjaarsgedicht’ van J.A. Deelder)

Heden eenmaal
zeventig

‘k Lijk nou
toch niet
zo’n broekie,

Zo’n jong,
zulk gespuis
wordt nooit oud

maar nee,
integendeel

- Ik ben zelf
wel mythisch
als ik dat wil

M.S.

Foto: Theo Huijgens

Tuin aan de Dijk

In het kader van de officiële opening van de Tuin aan de Mathenesserdijk was ik gevraagd om voor deze gelegenheid een gedicht te schrijven en voor te dragen tijdens de opening, die vanmiddag in de regen plaatsvond. Ondanks het weer was het fijn, sfeervol en mooi om te zien dat er samen met buurtbewoners best leuke, mooie projecten verwezenlijkt kunnen worden. En dat het gedicht heel goed werd ontvangen, is voor mij dan weer een grote beloning. Zo draag ik ook weer mijn (bescheiden) steentje bij aan een buurtinitiatief. Het gedicht:

Tuin aan de Dijk

Pas hier heb je vierkante meters
de ruimte om in op of om te scheppen-

de zon geeft je licht
genoeg om dat bruin, geel of groen
te kleuren wat je vingers
met wijzen een plek geven

zoals de stad er jou een toekende
om handmatig eigen te maken,
je wortels in de grond te graven,
je binnentuin buiten achter te laten

alsof je groene haven waar
je zelf bepaalt wat je toevoegt of
juist weghaalt, wanneer je laat
of bewatert om er iets moois van te maken.

M.S.

Met willens en wetens handelen - nieuwsgedicht vrijdag 14 november 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 14 november met bijbehorende nieuwsberichten.

Met willens en wetens handelen
is het altijd maar de vraag
hoe dat heeft uitgepakt,

of dat überhaupt het geval
was, op het moment dat er
rare dingen aan de hand zijn als

mensen de clown uit gaan hangen
en allerminst de lachspieren verzorgen
of naar willekeur straffen

uit gaan delen voor mishandeling
van het leven op straat, je kind
of achter de schermen bij je bank-

ze strooien met leuke getallen
zonder te letten of het nu om een
rijdende dronkenlap gaat of familieband

die op smorende wijze wordt afgekapt,
want je zou denken dat levens toch
zwaarder wegen dan een buitgemaakte tas

of dat je recht op juiste waarde schat
want de ene misdaad is de ander niet
of is dat met willens en wetens verkeerd gedacht?

M.S.

Vondeling - nieuwsgedicht vrijdag 7 november 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 7 november met bijbehorende nieuwsberichten.

Vondeling

Wil je iets kwijt
dan heeft Rotterdam
er sowieso een plek voor-

ren niet weg, maar
geef die wang een pakkerd
met de charme van een kerstmarkt,

zodat je niet
hoeft te gaan fietsen
zelfs als dat nodig is

want ook als jij je
in de steek voelt gelaten
is er altijd een centrum met experts

ook als je liever
op de achtergrond wilt blijven
kunnen we zoeken naar een oplossing

maar wees gewaarschuwd-
goede ideeën zijn immers kostbaar
dus slinger ze niet in kringlopen

maar beschrijf het
in een zin wat je van het hart
moet en geef het een veilig onderkomen.

M.S.

Foto: ANP

Knaagdier

er is een hongerig teefje gaten
aan het eten in je muur,
waarop bewaarde beelden
vermorzeld worden
tussen klikkende kaken-
chirurgische precisie maken
ongewenste plekken onzichtbaar,
doet vervloeken van de muizenrat
die zonder echt binnen te komen
doet wegvallen, vernietigen van
herinneringen die

ook van jou waren-
het is immers jouw muur
dat het zwaar heeft, maar
niemand gelooft nog in plagen
noch reddende ridders zonder zwaarden
en worden klachten
over scheuren en gaten
in muren veroordeeld tot spookverhalen
welke nooit plaats
hebben gevonden zolang
het alleen maar knaagt

M.S.

leven is ook maar

leven is ook maar
een spel waarbij
je vanaf je startpunt
enkel bezig blijft met

niet van het pad
te vallen, want
dan ben je voorgoed af-
er staan immers al

nieuwe pionnen klaar om
jouw plek in te nemen,
want van je aan of door
of met mensen ergeren maakt

je alleen maar meer vervangbaar,
vraag of dat nu is aan te raden

M.S.

Het was een dag

Het was een dag
waarop de zon ook maar
toevallig een zonnebril droeg,
de maan net zijn bed in was gedoken
en de wolken in geen velden of wegen te zien,

toen werd er besloten dat
de nooit als zodanig vaste
patronen die geleefd werden
ook best alleen beleefd konden
worden gedronken

op vaste dagen, want dit
is slechts een kroeg
die alleen lallend, zuipend
en schuinsmarcherend overleefd
kan worden maar niemand

die nuchter genoeg is om
daar bij stil te staan of
er eens voor te gaan zitten
want voor je het weet
lig je soppend van sappen

languit op de grond en
komt naar buiten dat
we allemaal
alcoholisten zijn
de een
nog erger
dan de andere
en altijd
een slok
of meer
teveel
op.

M.S.

Schoon schip

Als ik nu
een boot pak
en de Maas afdaal,
zou ik dan
eerder in de Hades
komen of toch Maastricht

waar de bacchanten
me om de oren vliegen
en me willen enteren
met de orgies
die ze al musicerend
voor ogen hebben

want zij zien
alleen maar noten
en ik niets door
die harde wind in mijn ogen
die uit gebakken lucht
staat te bewegen

en viezigheden
achterlaat met alle
hens aan dek
terwijl ik speciaal
voor deze reis
schoon schip had gemaakt.

M.S.

NB: Dit gedicht is een late reactie op het verzoek van Natalie in het kader van UURTJESPOËZIE op mijn Facebook-profi van tijd tot tijd. Beloofd is beloofd en beter laat dan nooit..

De paden op - nieuwsgedicht vrijdag 31 oktober 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 31 oktober met bijbehorende nieuwsberichten.

De paden op, de lanen in,
richting Stadhuis met eenheidszin

als er onderweg iemands kunst
op de weg pardoes wordt kwijtgeraakt

en voor de beschonken zondagsrijder
eigenlijk te weinig straf wordt gevraagd

maar dat soort beelden dragen de lasten
zoals een half miljoen schuldige gedachten,

jarenlang als een Hef blijven hangen
boven het stedelijk lichaam,

waarover een menigte scanderen zal:
‘De nacht is dood, leve de nacht!’

en de wielen van de benenwagen uitvindt
om vanaf nul terug te lopen naar een nieuw begin.

M.S.

Vleermuis/Vampier

Vleermuis/Vampier

Dat je mijn hoofd omarmde,
en alles wat we daar in hadden gestopt,
dat je zelf alle leven
uit mijn herinneringen zoog

en daarmee ook je eigen leven
besmeurde met het bloed dat uit
onze aorta is gelaten en alles wat
daarbij mee naar buiten kwam zetten

en je vleugels omsluiten niets meer, niemand niet,
maar verduisteren enkel nog en dan keer je voorgoed om.

M.S.

Geheimtaal

als er niets valt te
lezen, zien, of leuk te vinden
wordt het knap lastig

maar achter hoge
muren zijn altijd dichte
deuren met sloten

en kluizen met een
code die geheimen wat
spannender maken

ook al heb je nog
steeds geen idee waar je ooit
aan bent begonnen

M.S.

Wat als

Wat als
kinderen nooit opgroeien
tot groten-
mensen, wereldse zaken
moeten toch
op een gegeven
moment van
levensbelang zijn geworden,
ook al
wordt het meeste
gezien als
speelgoed voor volwassenen
en leven
is een spelletje
Russische roulette-
als je verliest,
verlies je
ook meteen goed.

M.S.

Of je nog weet wie te zijn

Of je nog weet wie te zijn
als je bent gekleed
als iemand waar je tegen opkijkt,

om maar op te vallen
en men aan dat verzonnen idee
van jou soms denken zal,

zoals alleen Koning Winter
een winterklokje als hoofddeksel draagt
want de zomer laat smelten
en de herfst kan alleen maar blazen-

om maar te zwijgen
van die lente, die zo onbezonnen
om grootse aandacht wil schreeuwen,
slaan, om niet vergeten, niet klein te worden.

M.S.

Neuken

Op het menu staat
een aanbod zo breed
als het matras waar
het van af te lezen valt

en zelfs de kreukels
in de lakens zijn optionele
bijgerechten om het leuker
te maken voor alle consumenten

maar het makkelijkste is
om te beginnen met iets simpels
zoals een sapje en fingerfood

en dan achterover te leunen
tijdens de hap-slik-weg-entree
omdat het hoofdgerecht recht door zee komt.

M.S.

27 regels - nieuwsgedicht vrijdag 24 oktober 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 24 oktober met bijbehorende nieuwsberichten.

27 regels

Tussen de snelheidsduivels
uit het verkeer
lig je in de file,
wachtend op hulp
en daar is ze dan.

Tussen de knuffelkaters
en in de handen van je
toekomstige huispoes
hoef je in ieder geval
niets op te blazen.

Tussen de nachtwerkers
vind je alleen in
Nieuwerkerk nog zwartwerkers
maar om het leefbaar te houden
hebben we het daar niet over.

Tussen de trams
die zich houden aan
hun eigen richtlijnen
kun je haar straks mee uit nemen
om tv te kijken in het theater.

Tussen de poppodia
en de nieuwe hippe plaatsen
zal ze ‘ja’ zeggen
omdat jij haar op de knieën
de ultieme taxirit aanbood.

Tussen de ups en downtowns van de stad
moet een bruisende toekomst klaarliggen.

M.S.

Gydo, als je dit leest: heel veel geluk samen en proficiat!

Helena

Ze kijkt je diep,
lang,
in luttele seconden
aan
met een blik van
hier
staat jouw ondergang,

hier sta ik,
jouw
liefde, lust en leven-
dood
vind je terug
in
al mijn lichaamssappen, vlees

en woorden die als
kwijl
op je zullen
vallen
als ik je overrompel,

als ik je daar
laat
in de avond,
nakijkend
naar mijn roodschemerende haar

waaronder ik het daglicht
verborg-
jij gaat de
ochtend
nooit halen, kijkt te
diep
in mijn vensterglazen.

M.S.

Martelaar

Laat mij de martelaar zijn-
ik beheers inmiddels het breken van ruggen,
het vernielen van bruggen
waarop ooit omarmd werd gedroomd,

het bombarderen van geliefden
tot schimmen die hand in hand gingen lopen
langs alle tekens die een balletje opgooiden
in afwachting van het instorten

en zij die het niet zagen
ook al waren die signalen opgestapeld,
zo hoog als een Babelse toren- ik maakte
mijn schouders al breder dan ze waren

om de gravitas van de ondergang te dragen
en men naar mij brokstukken blijft werpen, naar
iemand waarvan niemand zeker meer weet of de dader
van de marteling dezelfde man is als in de herinnering,

wat niet erg is, want er staan nieuwe klaar-
laatste papierwoordjes verlangden al naar vuurhaarden.

M.S.

dat je dan - nieuwsgedicht vrijdag 17 oktober 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 17 oktober met bijbehorende nieuwsberichten.

dat je dan
je auto nog
kan parkeren op
een plek waar

je kenteken nog
gewoon een metalen
plaat is op
je blikken vervoersmiddel

en je jezelf
alvast op scherp
stelt om juiste
vragen te stellen

te laten stellen
om te toetsen
of de kennis
goed is overgebracht

maar word je
net zo hard
de Kamer uit
gestuurd als een

lichtekooi uit haar
woon- en werkruimte
en begint chaos
meteen als een

brand die oplaait
terwijl de fruitteler
jammert dat de
boot niet naar

de internationaal geprezen
voedseltempel op Zuid
vaart maar in
de richting van

de winkel die
iedereen hetzelfde kleedt
onder het motto:
‘eenheid uit verscheidenheid’

M.S.

Roltrap (vormdicht)

Stilstaan.-----------------------
---Rondkijken.-----------------
------Telefoon.-----------------
---------Leunen.----------------
------------Rondkijken.--------
---------------Opletten.--------
------------------Omkeren.-----
---------------Aansluiten.------
------------Stilstaan.-----------
---------Gapen.-----------------
------Rekken.-------------------
---Telefoon.--------------------
Struikelen.---------------------
---Doorlopen.------------------
------Nafluiten.----------------
---------Nakijken.-------------
------------Telefoon.----------
---------------Stilstaan.-------
------------------Omdraaien.--
------------------------------Valbreken.

M.S.

Herfst is geen seizoen

Herfst is geen seizoen
voor gebroken harten
van verborgen herten
die de jacht het liefst
over willen slaan,

de warmte van een ander
lichaam vertaald naar
warmte betaald met
omsluiten van dat
wat je het liefst vasthoudt,

wachtend op de winter
die nog ver weg is
en nog ver weg blijft
zolang je maar een vacht
tegen je aan hebt liggen

die het wachten
wat zachter maakt
om te verteren
als alles om je heen
zo snel van je weg waait.

M.S.

Vreemdelingenlegioen

Ze willen hier niet zijn
onder dit plafond
tussen deze muren en
in de tas het meegegeven
proviand van de moeder-

het dopje van de pen
smaakt toch altijd beter en
buiten is het grasveld
binnen de vrijheid van
de hekken daaromheen,

ondertussen kunnen de jongens
naast hen ze ook niet helpen
hun pen op te tillen om papier
aan te vallen want ze is maar
groot genoeg voor één soldaat tegelijk.

M.S.

NB: dit gedicht is geschreven tijdens een workshop die ik gaf van het educatieproject Louder Than A Bomb van Poetry International.

Eenhoornkoteletten

Ober,
neemt u dit maar mee
terug.

Dit
is niet zoals ik eet
doorgaans.

Meneer,
gekruid met elfenstof op een bedje van
regenbogen

werkelijk,
een delicatesse waar u van zal
orgasmeren.

Ober,
het bot is niet krom maar recht.
Kaarsrecht.

Meneer,
zo komen ze bij ons terecht:
compleet.

Pas
als de chef zijn messentanden er
vakkundig

in
zet zien wij pas hoe het vlees van binnen
is.

Ober,
neemt u dit maar mee
terug.

Dit
is niet zoals ik me een kotelet
voorstel.

Meneer,
het spijt me u tegen de haren in te moeten
strijken.

Doorgaans
hebben onze voedsel minnende gasten meer
vreetfantasmes.

M.S.

Filmavond

Als wij ons nu omdraaien
met de rug naar de bloedrode tijd
gekeerd kunnen wij ook boven
de mensen uit torenen,

houd ik je alvast vast
al ver voordat het donker wordt,
de popcorn overbodig
en de terrassen het decor

en dan kijken we naar al die acteurs
die onze vrijdagavondfilm
zijn binnengestapt
om alleen ons te vermaken,

zolang wij elkaar niet loslaten
voegen wij de stop motion toe
met elke kus die we delen
en lopen de beelden vanzelf uiteen.

M.S.

Weemoed

in elk muziekje dat ik hoor zie ik me
een notitie maken van zo’n iets
dat ons kapot laat
achter laat
in

elke film die ik zie of aan mij getipt
wordt is wel een actrice die
jou speelt zoals ik
me herinner
in

betere tijden ondanks dat het mijn horloge
havende als ik het droeg of
het ergens was vergeten
achter liet
in

de wolken die zelfs de zachtheid van mijn kussen
stalen om aan jou te sturen
maar ook de briefjes
konden zelfs
in

mijn stemmingen die ik opschreef en weer veilig opborg
in de lades met skeletten geen
postzegels vinden om boeken
te lezen
uit

weemoed

M.S.

Marathon

Als ik nu eens
al die kilometers
naar je zou lopen

met alles wat ik je
zou willen geven
op mijn rug gebonden,

dat ik onderweg nog even
ergens een konijn
bij zijn poten pak-

als ik dan toch
bezig ben kan ik net zo goed
wat geluk voor je meebrengen-

en ondertussen bedenk hoe
ik je alles wat ik zeggen wil
tegen je zal zeggen,

zwaai ik mijn armen los
zodat ze soepel blijven
tot ze jou zullen omsluiten

als ik nu eens
al die kilometers
naar je zou lopen

als alles waar je
naar uit wil kijken
zou ik gisteren vertrekken.

M.S.

Dat de tram - nieuwsgedicht vrijdag 10 oktober 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 10 oktober met bijbehorende nieuwsberichten.

Dat de tram
het veilige baken is
op een ontsnappingsroute
door de chaos van de stad,

buiten zal het gebeuren
zonder vurig spektakel achter ruiten,

bij afwezigheid van camera’s
zijn de beelden ongelofelijk,
zelfs al gaat er geen bom af
of komt het mes uit de zak,

boze idioten zijn er altijd
en jongeren worden dat ook wel eens-

dat de tram
de voorbijganger is
die de kennis voort trekt
langs waardeloze schoolbanken,

om de plaats heen
die zich maar niet laat opknappen,

in afwachting op een nieuw podium
waar je geen bier tussen naaldhakken
en glijmiddel drinkt, maar
goede verhalen in hokjes gedacht

en hoe de stad vroeger was,
tot men de tram uitstapt.

M.S.

2.12 Psychosis

Want alleen in de nacht
kan ze samen zijn
met een brandend verlangen

naar een lange, diepgaande
gitaarsolo die haar
body van alle kanten binnendringt-

handen wil ze voelen
tanden wil ze proeven
en vochtig speeksel dat alle verboden
verlangens weg doet wassen,

plaats maakt voor ontvlamde handen
die zelfs haar binnenste beroeren
en met geluiden van de nacht in de nacht
een gewild wildenritme van kracht laat zijn.

M.S.

Ook al vervloek ik

ook al vervloek ik
de jazz,
toch zoek ik
de jazz
om te kunnen zeggen, ja,
ik leef nog

en ze duurt maar
en ze vuurt maar
nootjes op me af
waar ik maar moeilijk
mee kan borrelen,

dat ik op de wc
mezelf in de spiegel monitor
en mijn hartritme stoort
als een losgeslagen sleutelfiguur

en ik vervloek
de jazz
en toch roep ik
om jazz
om te kunnen denken, ja,
ik leef nog

want ik klink nog na in mijn kop
en de stropdas
van de barvrouw
staat haar ook nog eens
veel te goed,

dat het verboden
zou moeten worden
en die vervloekte
jazz erbij

M.S.

Herfst

bang zijn dat je van suiker
angst voor afvoerputjes die je weg
en je neus die een loopje met je

kleur bekennen is veel makkelijker dan
temperaturen kunnen immers geen gevoel weer
en je lijf dat een loopje met je

bang dat je in het verkeerde seizoen bent
angst om door alles overspoeld te
en jij die steeds een loopje van je af

M.S.

Ik heb (vormdicht)

Ik heb | eens aan | je gedacht | toen ik | een liedje | zong, zacht, | en ik | voelde de | woorden uit | mijn poriën | gutsen als |
warm angstzweet, | en ik | hoop dat | je mijn | hartritme erin | hoort bonken, | maar als | zelfs mijn | stem te | zacht is | om je |
te bereiken | zullen die | hartenzuchten ook | geen effect | hebben om | je te | zeggen dat | ik een | liedje zong | dat ik | eens had | bedacht, eens | was vergeten, | voor ons, | door ons.

M.S.

De romantiek is gevallen

De romantiek is gevallen.

Je hoort het in
de reactie van mannen
die niet geloven dat
minnende schrijvers en dichters
kunnen blijven plakken.

Dat zit hem in de economie ervan.

Het houden van is verwaarloosbaar,
de valuta ‘seks’ is uitwisselbaar,
kunstige minnaars zwerven voorbij obligaten
en aandelen zijn hun koers verloren
aan de aandacht van Jan en alleman.

De romantiek moet wel vallen.

Sprookjes minstrelen niet langer,
de dikke zangeres was al
voor aanvang afgevallen
toen de recensies al
twijfelachtig te noemen waren.

Dat zit hem in de bezuiniging ervan,

dan moet de romantiek wel voor ons vallen
want we hebben niets anders meer.

M.S.

Gedicht voor een Puntenslijper - nieuwsgedicht vrijdag 3 oktober 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 3 oktober met bijbehorende nieuwsberichten.

Gedicht voor een Puntenslijper

Waar de Laurenskerk al lang
niet meer het middelpunt van
geloven in voorspoedige tijden
is, zal nu moeten blijken

of deze bebloemde hemelboog
de Rotterdammers opnieuw groos
laat voelen over hun stadse hart,
hun vuur zelfs op zondag zal branden

na een bezoek aan de Puntenslijper
die zich los Lijnbaant, nieuwe stijlen
omarmt en zoals alleen de beste kan genezen
waar badgasten de Kuip uit rellen

om maar dichterbij het midden
van dit nieuwe Mekka, de hippe
tempel, te geraken en daar
hun potloodpunten weer scherp laat maken,

hun dromen weer voor mogelijk houden,
hun stad er een is waar mannen, vrouwen,
vreemdelingen met cruiseschepen naar
vertrekken als op een bedevaart,

en is Rotterdam een nieuw begin
van het leven, door een icoon
voor een icoon in te laten stappen
en zijn plekje voor zich te winnen

en zien wij op zelfs de rustdag
de bedrijvigheid van Rotterdam
en het geloof in een opbloeiende stad,
nog altijd, en zien wij dat alles

al goed was voordat ze stond,
zelfs in het donker aanbidders lokt.

M.S.

Met het verdwijnen van

Met het verdwijnen van
de ondergrond hoeft
je onderbewuste nog niet
een sprongetje te maken
als jij dat niet wilt.

Met de armen uitgeslagen
mag je best denken
dat je kan vliegen
ook al kunnen duiven
dat niet door het huilen.

Met de handen in het haar
hoef je het alleen nog
wat uit te trekken
om er een parachute
van te kunnen maken

en anders zijn er
andermanshanden die je daarbij
kunnen helpen om
de landing terug op aarde
met jou te verzachten.

M.S.

(NB: dit gedicht won brons in wekelijkse wedstrijd op Pomgedichten.nl)

Met de kennis van nu - nieuwsgedicht vrijdag 26 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 19 september met bijbehorende nieuwsberichten.

Met de kennis van nu
zien we dat de stad kan groeien
want een stijging van
dertien procent meer toeristen

komt nauwelijks boven de Koopboog
uit, is net zo laag
als de stofwolk waar je door kruipt
op zoek naar begrip voor het roken

van iets dat nu een probleem is.
Met de kennis van nu is de kans toch
groter om niet rustig te kunnen
eten bij die tent op de hoek omdat

er toevallig een verdwaalde
Amsterdammer binnenwandelde
en we met de kennis van nu vast
kunnen stellen dat dit zijn voornaamste kenmerk was.

Met de kennis van nu
kunnen we de kennis van toen bevestigen:
de gewone man wil meer watt in de stad
dus trekken we een oud pakhuis uit de kast

en hebben we een uitvallocatie voor als
dat feest in oktober uit zijn voegen barst
zoals de muren van de gemiddelde barbershop
die de hele wereld aantrekt vanuit Rotterdam.

Met de kennis van nu
is er nog werk aan de winkel
ondanks dat het centrale punt
in de stad een prijs waard is.

M.S.

Als de vrouw het lulletje rozenwater laat lopen

Geïnspireerd op het gedicht 'De verliefde man' door Von Solo

Als de vrouw het lulletje rozenwater laat lopen
omdat ze juist de klootzak wil krijgen-
als die op zijn beurt ten onder gaat aan blijven dromen,
of juist het klootzakkenniveau begint te ontstijgen-

als je in plaats van te kussen eerder vuil loopt te bekken,
vechten je hersens in pannen om vet aan te trekken-
als ouwehoeren figureren als moeders
vechten bazen eerder om het bakken dan dat ze zullen poetsen-

als de vrouw een klootzak krijgen kan
vertrekken tortelduiven per direct naar Rotterdam-
want de vrouw wil geen verliefde man,
daar krijgt ze simpelweg de schijt van.

M.S.

Bloemenmeisje

Als ze zou kunnen
droeg ze enkel nog
bloemen, in het
haar, over het
hele lijf
en zou elke dag
er een zijn van
een minitrouwerij
waar een ieder
zal rouwen om
het bruidspaar
dat nooit kwam
opdagen, zodat zij
het eeuwige
bloemenmeisje
kan zijn en
de ongebruikte
bloemen kan
drogen tot
ze te dragen
zijn als een
jurk van
vergeet-me-nietjes.

M.S.

Ik ben gestopt met roken

Ik ben gestopt met roken.

Ik rookte niet
zomaar wat
of weinig, nee-
ik rookte je gelach

met diepe teugen
lange halen,
zachte of schrale
lippen, maar
altijd gingen ze gladjes
over de rookwaar.

En hoe ze uit de verpakking
kon glippen, ja,
dat was al een genot op zich.

Soms zuchtend
zacht kreunend
van verlichting
en naar lucht happend,
maar altijd met gepaste
ontlading,
bevrijding bijna.

Ik rookte niet
zomaar wat
of weinig, nee-
ik rookte met kracht

omsloten door loopwaar,
deed me likkebaarden
zweten, hijgend
kwijlen, huilen
en nu mijn tong uitstekende
want er kwam
geen
einde aan die rokerige smaak.

Toch ben ik gestopt met roken.

Ik rookte niet
zomaar wat,
of weinig, nee-
ik rookte zoals je geslacht was.

M.S.

Uit hoeveel tranen

Uit hoeveel tranen
zou de Styx bestaan,
werkend als sterk water
waarin bedroefde zielen

de ziel van Charon beroeren,
hij zijn tranen de vrije
loop laat bij
het horen van al het klagen,

welke als watergassen
zijn poriën binnenvallen
om hem week te maken-
de bootsman vlucht in een staar

over water, zijn gehoor laat
hij achter op verlaten kades,
misschien zelfs nooit aangedaan,
tot Orpheus het terugsmeet naar

de niet-horende, klaagzingend om
zijn geliefde weer levend te beminnen,
tevergeefs- zij was al door schimmen
overwonnen en tot dode geworden.

M.S.

Bejaarden mogen niet meer - nieuwsgedicht vrijdag 19 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 19 september met bijbehorende nieuwsberichten.

Bejaarden mogen niet meer
in een seniorenflat,
want al die chemicaliën daar
kunnen kledingontwerpen
in de hens laten vliegen

en mits je voor de sensor
langs loopt, of
de tram plat ligt
is de kans op een kogel
in je oog nog kleiner

dan dat een nieuw clublied
het oude zal verdringen.
Dus laten we de Amerikaanse lofzangen
vieren en dat meer meisjes
durven kiezen voor techniek.

M.S.

Op de tenen lopen - nieuwsgedicht vrijdag 12 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 12 september met bijbehorende nieuwsberichten.

Op de tenen lopen
is een pre, wil je over-
leven in Rotterdam,
om niet op een land-

mijn te stappen die
de boel even stil legt,
want voor je het weet overtref
je met ongelukken de Dalmatiërs,

en lijkt de stad
een bananenrepubliek waar je toch
zomaar teruggefloten kan worden
als je de boel net iets

te vaak overvalt, op zoek
naar plekken die prijzen
opleveren, rake klappen
of ferme taal ontwijkend

zodat de stad jou niet kan slopen
en je schoonheid terughaalt naar boven.

M.S.

NB afbeelding: afkomstig van het bijbehorende artikel op AD.nl. Onderschrift bij de afbeelding luidt: "Rood omcirkeld: De plek waar de bommen tot ontploffing kwamen in de nacht van 3 op 4 oktober 1941. 1) Rookpluimen van exploderende bommen 2) Branden in loodsen Koningshaven 3) Rijnhaven 4) Maashaven © The National Archives."

Laten we doen alsof we minnaars waren

Laten we doen alsof we minnaars waren,
minnaars zijn en aanraken waar
de nood het hoogst is, er brand is
die slechts geblust kan worden
met trillende vingertoppen

als een reinigende pleister
op de wond die het vuur bij ons beiden
doet doven, ons doet geloven
dat we wrijving hebben, warmte maken
die leidt naar vergeten plekken waar

ze het meest nodig lijken te
zijn, als het moment tegelijkertijd
stil staat, kippenvel maakt
in dubio is over warm of koud
en alleen daarom al verloren gaat

in de strijd om weerstand
te bieden aan iets dat
beiden willen zoals magneten
worden aangetrokken tot elkaar
alsof ze minnaars zijn, ooit waren.

M.S.

Celstraf

Hadden deze muren
maar hoeken, dan
was er nog een idee van
verschil, mogelijkheid
tot afwisseling,

gedachten kunnen sturen
naar een ander vlak
met andere beelden, andere
volgordes in de hoop het
in je hoofd beter te maken

tot je moe maar tevreden
een laatste maal ter aarde
stort, glimlachend om het idee
van alles herschikt en veranderd
te hebben om oud te worden

met alles en iedereen om je heen,
want je hoofd is toch echt het dichtst bij.

M.S.

(losjes gebaseerd op Paul van Ostaijen)

Ontslag

Geachte heer,

We moeten u laten gaan.
Dat betekent niet dat uw daden,
uitspraken en dergelijke tot onder aan
ons verwachtingsniveau is komen staan,

integendeel. Echter, moeten wij vragen
uw kantoor leeg te ruimen
alvorens ons pand rustig
doch dringend te verlaten.

Getoond begrip voor uw achteromkijken,
afscheid nemen daar gelaten,
hoeft u nu niet in uw hoofd te halen
daar dit besluit tot ontslag komt zonder spijt.

Hopende u hiermee
voldoende geïnformeerd te hebben
rest ons slechts
een ongemeend ‘vaarwel’ te zeggen.

De directie.

M.S.

Een emmer vol lelies

Een emmer vol lelies
is zoiets als het passeren
van een minstreel die
troostende vonkjes probeert

te creëren met zijn
vingertoppen vanuit
de schouder waar zij
op mag rusten – hij stuit

haar immers niet tegen de borst
maar laat de afstand in het midden.

Een emmer vol lelies
is zoiets als koffiedik
kijken als je ook maar iets
te passief passeert

om, er een met je
vingertoppen vangende,
de prijs te vragen voor de
minstreel je voor is – hij luistert

immers wel naar de lokroep van een bloem
zodat ze niet verpietert zonder aandacht.

M.S.

In het Wilde Westen - nieuwsgedicht vrijdag 5 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 5 september met bijbehorende nieuwsberichten.

In het Wilde Westen
moet je wezen
voor levensechte indianen
en cowboys zonder vrezen.

Want in het zuiden
drijven ze mensen
als koeien door de Kuip
waar ze dan rondjes rennen.

In het Wilde Westen
moet je wezen
waar de mensen slim genoeg zijn
om kinderen zelf de les lezen

zonder gevaarlijke stoffen
die mensen eerder wegjaagt
dan ze van onwetendheid gaat verlossen
door geheimen te bewaren.

In het Wilde Westen
moet je wezen
voor een boksringvrij leven
en anders krijg je een nekschot.

M.S.

Waar zijn de componisten

Waar zijn de componisten
als de liefde schreeuwt om
een richting die van gisteren
een tegenwoordige morgen

kan maken, zorgen
voor een ander geluid
dan de neerwaartse melodie
die zich op de notenbalk

een delirium zuipt, zodat
het opus tot een opera
uitgroeit waarin alles wel
goed komt, maar daar

zijn componisten
blijkbaar niet voor.

M.S.

Winnende gedicht vandaag op Pomgedichten.nl

Wolken dreven hoog toen
ik vergat een dichter te zijn
als zij mij kwam ontmoeten,

als ik haar ging opzoeken
zonder regels mee te nemen
die mij weg moesten houden

van leven volgens het boekje.
Ik vergat een dichter te zijn
die rozen kon creëren voor de vrouw

die zij als lieflijke buien
kon bewenen en erdoor overrompeld
raken alsof een duizend warme truien.

Ik vergat een dichter te zijn, mens te zijn,
bleek ontvoerd te zijn door wolken
in het hoofd- ze dreef hoger, toen.

M.S.

NB: 'Ja de nieuwe gorter heet vandaag Miguel Santos!' - Pom Wolff, Pomgedichten.nl.

Adem uit

Adem uit

Noch door de neus
noch door de mond
ventileer ik zuurstof,

iets verbindt me
op het ritme van
het pompen door mijn hart.

Ook verlaat iets
mijn lichaam, water,
speeksel en iets dat later

het vlees aanraakt
als het geheel wordt
los geschud. Hevige schokken

op het eerste de beste
moment dat adem teruggeeft
en aan inademen geen tijd besteed.

Ook het universum,
het leven, pompt mee
midden in een luide kreet

die iets van verlossing
uit lijden lijkt te maskeren
achter stopborden aan het verkeren

maar niets is wat het lijkt
als de hersenen lucht
krijgen van een barst die is gelukt.

M.S.



Lees hier 'Adem in'.

Adem in

Adem in

Noch door de neus
noch door de mond
inhaleer ik zuurstof,

iets verstikt me
ook al is er geen
dood omdat ik nog leef.

Ook verlaat niets
mijn lichaam, geen traan,
speeksel of iets anders verlaat

het vlees, ook al
probeert het alles los
te schudden. Hevige schokken

op de meest willekeurige
momenten die adem ontnemen
en inademen zou rust moeten geven.

Ook het universum,
het leven, schokt mee
op een stil ritme dat even

iets van verlossing
uit lijden lijkt te doseren
in een valkuil gewikkeld in kleren

maar niets is wat het lijkt
als de hersenen geen lucht
krijgen van een hart dat is mislukt.

M.S.



Lees hier 'Adem uit'.

Jachtseizoen geopend

De zomer loopt alweer ten einde. De studenten strijken weer in de stad neer, na lange vakanties elders en hopen nog eenmaal even de bloemetjes buiten te zetten in de nacht. Anderen grijpen dit moment aan om juist opnieuw het bos te betreden, na lange afwezigheid. Het is soms hilarisch om te zien hoe mensen dan stuntelen en soms overduidelijke blauwtjes lopen, vooral op weg naar de uitgang. Vorige week in de Schouw dit wonderlijke schouwspel aan moeten zien. Nog even een laatste poging om te scoren, bij dat meisje bij de deur. Maar helaas, ook die wees je kort en krachtig af. Voor het oog van iedereen. Dan rest alleen nog de deur en de rit huiswaarts.

Jachtseizoen geopend

De vrijer ruikt door
een nieuwe opening in de muur
het vlees dat niet langer smoort.

Verliefdheid is voor hem
slechts een hobbel op de weg
naar de schat die hem lang werd onthouden.

Nu kan de vrijer zijn slag slaan
gewapend met arsenaal
van opgepoetste charme

zet hij voorzichtige stappen
richting de hoofdprijs in dat hart
dat voorheen achter slot en grendel lag.

De schutkleuren gaan aan,
de ruggen worden gerecht
en de veren richten zich naar de zon

op de tactische posities rondom,
waakzaam voor vallen erop af sluipend
in de hoop betrapt en opgemerkt te worden.

M.S.

De aap is los - nieuwsgedicht vrijdag 29 augustus 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 29 augustus met bijbehorende nieuwsberichten.

De aap is los, de aap is uit de mouw!
Komt kijken en komt heel gauw!

Er zit een steekje los
en de stad lost het op

want ook zij staat in vuur en vlam
of valt zo van de daken af!

Komen de blauwbloezen er aan te pas,
druipen die bekogeld weer van

het toneel, dat plaatst zal
maken voor een nieuw podium dat

ruimte biedt aan nieuwe beginnen
zodat de stad kan haten of beminnen.

Pas dan kan de aap z’n kooi weer in
en menig allooi rustig Europa uit en in.

M.S.

Tramlijn 4 - update

Eerder deze maand berichtte ik al over de gedichten die ik voor het boek over Tram 4 door tekstbureau Rijken&Jaarsma had geschreven. En zoals beloofd een update van de vorderingen, mocht het gemist zijn. Hierboven een impressie van de vormgeving, en je kan niet ontkennen dat dit er goed uit ziet! Nog eventjes geduld en dan komt het boek daadwerkelijk uit, daarover later meer. Verdere updates volgen!

M.S.

Wimpers

Een tijdje geleden kreeg ik de opdracht om een gedicht te schrijven over wimpers. Vandaag heb ik er maar eens werk van gemaakt en op zoek gegaan naar een onverwachte invalshoek. Bij wimpers denk je in eerste instantie aan iets neutraals of positiefs (althans, ik wel), maar dat leek me wat voor de hand liggend. En dan krijg je terwijl je in de volle zon op een terras zit het volgende idee:

Wimpers

Door deze wimpers
sijpelt de wereld
langzaam mijn ogen binnen-
als ze pijn zien,
of voelen,
zijn zij de eersten
om te grienen
ook als alles voorbij ging
of juist voorbij is.

Voor deze wimpers
schijnt de wereld
een bron van onzekerheid-
haken vraagtekens
maar aan
omdat niemand antwoorden heeft
of überhaupt uitleg geeft
en zijn zij de eersten
om uit wanhoop te grienen.

Deze wimpers
zien de wereld
veel eerder dan ogen die ontwaken-
als ze mij zien,
of bedoelen,
als ze in mijn richting
een schuldige zoeken,
alles zojuist huilend voorbij ging
of al voorbij is.

M.S.

Dag van de Romantische Muziek

Vandaag is het de Dag van de Romantische Muziek, een festival dat jaarlijks plaats vindt in Het Park. Dit jaar is de 28e editie en eerder deze zomer schreef ik een gedicht over de stroming Romantiek. Het leek mij een goed idee om dit juist vandaag eens te posten.


Mag het licht uit
want het donker van de nacht
staat me al dagen
beter, dat voelde ik al. Mijn huid

had mijn aard al ingekleurd
met één voet door het leven
en de ander dansend met
de Dood die viel voor Rotterdam,

wiens kussen elkaar ooit schampten
bij een rokerig kaarslicht
dat alle dode huidcellen van het stadslichaam
af had geschud alsof herfstbladeren.

In het donker vinden vingers
de levensdraden om te bespelen
met een virtuositeit waar zelfs
het gehuil van wolven in helder maanlicht

niet aan kan tippen, ook al
is het verlangen naar juist die
vorm van onmogelijke perfectie
er een van de allerhoogste orde

van de dag die zoals vroeger begon
met het plukken van gecomponeerd gezang
dat de stad Rotterdam zou ophemelen
in het goedkeurende licht van de zon.

M.S.

In de verkeerde film - nieuwsgedicht vrijdag 22 augustus 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 22 augustus met bijbehorende nieuwsberichten.

In de verkeerde film

Dat dieven uit gekkigheid niet meer weten
waar ze het geld moeten zoeken en
maar terugkeren naar een eerdere crime scene,
simpelweg een overduidelijk teken

dat we in de verkeerde film zijn beland.
Zo een waarin bibliotheken omvallen,
niet de conducteur maar de reiziger wordt mishandeld
in de trein die vergeet te stoppen op Alexander

en de digitale crimineel op het gemakje
in een hokje zuurstof kan zitten happen
door een mondharmonica, als
voorbereiding op World War E, uitgevochten in Rotterdam.

Zo een waarin debielen trots zijn op hun diefstal
zij het juist slim lijkt om met hun prijs op te vallen
maar niet genoeg om gezien te worden
door de kleinste op straat dat toevallig overstak

maar met slechts een gebroken been en de schrik vrijkwam
en om het feel good te houden zijn kleine tanden
in een speculaasje mocht zetten, en SM vanaf
nu alleen nog ‘spannende momenten’ betekenen mag.

M.S.