Adem in
Noch door de neus
noch door de mond
inhaleer ik zuurstof,
iets verstikt me
ook al is er geen
dood omdat ik nog leef.
Ook verlaat niets
mijn lichaam, geen traan,
speeksel of iets anders verlaat
het vlees, ook al
probeert het alles los
te schudden. Hevige schokken
op de meest willekeurige
momenten die adem ontnemen
en inademen zou rust moeten geven.
Ook het universum,
het leven, schokt mee
op een stil ritme dat even
iets van verlossing
uit lijden lijkt te doseren
in een valkuil gewikkeld in kleren
maar niets is wat het lijkt
als de hersenen geen lucht
krijgen van een hart dat is mislukt.
M.S.
Lees hier 'Adem uit'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten