Adem uit
Noch door de neus
noch door de mond
ventileer ik zuurstof,
iets verbindt me
op het ritme van
het pompen door mijn hart.
Ook verlaat iets
mijn lichaam, water,
speeksel en iets dat later
het vlees aanraakt
als het geheel wordt
los geschud. Hevige schokken
op het eerste de beste
moment dat adem teruggeeft
en aan inademen geen tijd besteed.
Ook het universum,
het leven, pompt mee
midden in een luide kreet
die iets van verlossing
uit lijden lijkt te maskeren
achter stopborden aan het verkeren
maar niets is wat het lijkt
als de hersenen lucht
krijgen van een barst die is gelukt.
M.S.
Lees hier 'Adem in'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten