Wolken dreven hoog toen
ik vergat een dichter te zijn
als zij mij kwam ontmoeten,
als ik haar ging opzoeken
zonder regels mee te nemen
die mij weg moesten houden
van leven volgens het boekje.
Ik vergat een dichter te zijn
die rozen kon creëren voor de vrouw
die zij als lieflijke buien
kon bewenen en erdoor overrompeld
raken alsof een duizend warme truien.
Ik vergat een dichter te zijn, mens te zijn,
bleek ontvoerd te zijn door wolken
in het hoofd- ze dreef hoger, toen.
M.S.
NB: 'Ja de nieuwe gorter heet vandaag Miguel Santos!' - Pom Wolff, Pomgedichten.nl.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten