Met het verdwijnen van

Met het verdwijnen van
de ondergrond hoeft
je onderbewuste nog niet
een sprongetje te maken
als jij dat niet wilt.

Met de armen uitgeslagen
mag je best denken
dat je kan vliegen
ook al kunnen duiven
dat niet door het huilen.

Met de handen in het haar
hoef je het alleen nog
wat uit te trekken
om er een parachute
van te kunnen maken

en anders zijn er
andermanshanden die je daarbij
kunnen helpen om
de landing terug op aarde
met jou te verzachten.

M.S.

(NB: dit gedicht won brons in wekelijkse wedstrijd op Pomgedichten.nl)

Met de kennis van nu - nieuwsgedicht vrijdag 26 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 19 september met bijbehorende nieuwsberichten.

Met de kennis van nu
zien we dat de stad kan groeien
want een stijging van
dertien procent meer toeristen

komt nauwelijks boven de Koopboog
uit, is net zo laag
als de stofwolk waar je door kruipt
op zoek naar begrip voor het roken

van iets dat nu een probleem is.
Met de kennis van nu is de kans toch
groter om niet rustig te kunnen
eten bij die tent op de hoek omdat

er toevallig een verdwaalde
Amsterdammer binnenwandelde
en we met de kennis van nu vast
kunnen stellen dat dit zijn voornaamste kenmerk was.

Met de kennis van nu
kunnen we de kennis van toen bevestigen:
de gewone man wil meer watt in de stad
dus trekken we een oud pakhuis uit de kast

en hebben we een uitvallocatie voor als
dat feest in oktober uit zijn voegen barst
zoals de muren van de gemiddelde barbershop
die de hele wereld aantrekt vanuit Rotterdam.

Met de kennis van nu
is er nog werk aan de winkel
ondanks dat het centrale punt
in de stad een prijs waard is.

M.S.

Als de vrouw het lulletje rozenwater laat lopen

Geïnspireerd op het gedicht 'De verliefde man' door Von Solo

Als de vrouw het lulletje rozenwater laat lopen
omdat ze juist de klootzak wil krijgen-
als die op zijn beurt ten onder gaat aan blijven dromen,
of juist het klootzakkenniveau begint te ontstijgen-

als je in plaats van te kussen eerder vuil loopt te bekken,
vechten je hersens in pannen om vet aan te trekken-
als ouwehoeren figureren als moeders
vechten bazen eerder om het bakken dan dat ze zullen poetsen-

als de vrouw een klootzak krijgen kan
vertrekken tortelduiven per direct naar Rotterdam-
want de vrouw wil geen verliefde man,
daar krijgt ze simpelweg de schijt van.

M.S.

Bloemenmeisje

Als ze zou kunnen
droeg ze enkel nog
bloemen, in het
haar, over het
hele lijf
en zou elke dag
er een zijn van
een minitrouwerij
waar een ieder
zal rouwen om
het bruidspaar
dat nooit kwam
opdagen, zodat zij
het eeuwige
bloemenmeisje
kan zijn en
de ongebruikte
bloemen kan
drogen tot
ze te dragen
zijn als een
jurk van
vergeet-me-nietjes.

M.S.

Ik ben gestopt met roken

Ik ben gestopt met roken.

Ik rookte niet
zomaar wat
of weinig, nee-
ik rookte je gelach

met diepe teugen
lange halen,
zachte of schrale
lippen, maar
altijd gingen ze gladjes
over de rookwaar.

En hoe ze uit de verpakking
kon glippen, ja,
dat was al een genot op zich.

Soms zuchtend
zacht kreunend
van verlichting
en naar lucht happend,
maar altijd met gepaste
ontlading,
bevrijding bijna.

Ik rookte niet
zomaar wat
of weinig, nee-
ik rookte met kracht

omsloten door loopwaar,
deed me likkebaarden
zweten, hijgend
kwijlen, huilen
en nu mijn tong uitstekende
want er kwam
geen
einde aan die rokerige smaak.

Toch ben ik gestopt met roken.

Ik rookte niet
zomaar wat,
of weinig, nee-
ik rookte zoals je geslacht was.

M.S.

Uit hoeveel tranen

Uit hoeveel tranen
zou de Styx bestaan,
werkend als sterk water
waarin bedroefde zielen

de ziel van Charon beroeren,
hij zijn tranen de vrije
loop laat bij
het horen van al het klagen,

welke als watergassen
zijn poriën binnenvallen
om hem week te maken-
de bootsman vlucht in een staar

over water, zijn gehoor laat
hij achter op verlaten kades,
misschien zelfs nooit aangedaan,
tot Orpheus het terugsmeet naar

de niet-horende, klaagzingend om
zijn geliefde weer levend te beminnen,
tevergeefs- zij was al door schimmen
overwonnen en tot dode geworden.

M.S.

Bejaarden mogen niet meer - nieuwsgedicht vrijdag 19 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 19 september met bijbehorende nieuwsberichten.

Bejaarden mogen niet meer
in een seniorenflat,
want al die chemicaliën daar
kunnen kledingontwerpen
in de hens laten vliegen

en mits je voor de sensor
langs loopt, of
de tram plat ligt
is de kans op een kogel
in je oog nog kleiner

dan dat een nieuw clublied
het oude zal verdringen.
Dus laten we de Amerikaanse lofzangen
vieren en dat meer meisjes
durven kiezen voor techniek.

M.S.

Op de tenen lopen - nieuwsgedicht vrijdag 12 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 12 september met bijbehorende nieuwsberichten.

Op de tenen lopen
is een pre, wil je over-
leven in Rotterdam,
om niet op een land-

mijn te stappen die
de boel even stil legt,
want voor je het weet overtref
je met ongelukken de Dalmatiërs,

en lijkt de stad
een bananenrepubliek waar je toch
zomaar teruggefloten kan worden
als je de boel net iets

te vaak overvalt, op zoek
naar plekken die prijzen
opleveren, rake klappen
of ferme taal ontwijkend

zodat de stad jou niet kan slopen
en je schoonheid terughaalt naar boven.

M.S.

NB afbeelding: afkomstig van het bijbehorende artikel op AD.nl. Onderschrift bij de afbeelding luidt: "Rood omcirkeld: De plek waar de bommen tot ontploffing kwamen in de nacht van 3 op 4 oktober 1941. 1) Rookpluimen van exploderende bommen 2) Branden in loodsen Koningshaven 3) Rijnhaven 4) Maashaven © The National Archives."

Laten we doen alsof we minnaars waren

Laten we doen alsof we minnaars waren,
minnaars zijn en aanraken waar
de nood het hoogst is, er brand is
die slechts geblust kan worden
met trillende vingertoppen

als een reinigende pleister
op de wond die het vuur bij ons beiden
doet doven, ons doet geloven
dat we wrijving hebben, warmte maken
die leidt naar vergeten plekken waar

ze het meest nodig lijken te
zijn, als het moment tegelijkertijd
stil staat, kippenvel maakt
in dubio is over warm of koud
en alleen daarom al verloren gaat

in de strijd om weerstand
te bieden aan iets dat
beiden willen zoals magneten
worden aangetrokken tot elkaar
alsof ze minnaars zijn, ooit waren.

M.S.

Celstraf

Hadden deze muren
maar hoeken, dan
was er nog een idee van
verschil, mogelijkheid
tot afwisseling,

gedachten kunnen sturen
naar een ander vlak
met andere beelden, andere
volgordes in de hoop het
in je hoofd beter te maken

tot je moe maar tevreden
een laatste maal ter aarde
stort, glimlachend om het idee
van alles herschikt en veranderd
te hebben om oud te worden

met alles en iedereen om je heen,
want je hoofd is toch echt het dichtst bij.

M.S.

(losjes gebaseerd op Paul van Ostaijen)

Ontslag

Geachte heer,

We moeten u laten gaan.
Dat betekent niet dat uw daden,
uitspraken en dergelijke tot onder aan
ons verwachtingsniveau is komen staan,

integendeel. Echter, moeten wij vragen
uw kantoor leeg te ruimen
alvorens ons pand rustig
doch dringend te verlaten.

Getoond begrip voor uw achteromkijken,
afscheid nemen daar gelaten,
hoeft u nu niet in uw hoofd te halen
daar dit besluit tot ontslag komt zonder spijt.

Hopende u hiermee
voldoende geïnformeerd te hebben
rest ons slechts
een ongemeend ‘vaarwel’ te zeggen.

De directie.

M.S.

Een emmer vol lelies

Een emmer vol lelies
is zoiets als het passeren
van een minstreel die
troostende vonkjes probeert

te creëren met zijn
vingertoppen vanuit
de schouder waar zij
op mag rusten – hij stuit

haar immers niet tegen de borst
maar laat de afstand in het midden.

Een emmer vol lelies
is zoiets als koffiedik
kijken als je ook maar iets
te passief passeert

om, er een met je
vingertoppen vangende,
de prijs te vragen voor de
minstreel je voor is – hij luistert

immers wel naar de lokroep van een bloem
zodat ze niet verpietert zonder aandacht.

M.S.

In het Wilde Westen - nieuwsgedicht vrijdag 5 september 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 5 september met bijbehorende nieuwsberichten.

In het Wilde Westen
moet je wezen
voor levensechte indianen
en cowboys zonder vrezen.

Want in het zuiden
drijven ze mensen
als koeien door de Kuip
waar ze dan rondjes rennen.

In het Wilde Westen
moet je wezen
waar de mensen slim genoeg zijn
om kinderen zelf de les lezen

zonder gevaarlijke stoffen
die mensen eerder wegjaagt
dan ze van onwetendheid gaat verlossen
door geheimen te bewaren.

In het Wilde Westen
moet je wezen
voor een boksringvrij leven
en anders krijg je een nekschot.

M.S.

Waar zijn de componisten

Waar zijn de componisten
als de liefde schreeuwt om
een richting die van gisteren
een tegenwoordige morgen

kan maken, zorgen
voor een ander geluid
dan de neerwaartse melodie
die zich op de notenbalk

een delirium zuipt, zodat
het opus tot een opera
uitgroeit waarin alles wel
goed komt, maar daar

zijn componisten
blijkbaar niet voor.

M.S.