Oud & Nieuw

nog compleet gestoord
door het oude beginnen
we gewoon opnieuw

M.S.

FLITS (naar ‘GLIMP’ van Josse Kok)

Op het terras zat zij, gedrapeerd
als een lichaam, turend naar de verkeerde.
Enkelen, onbewust verwonderd.

Zij speelt niets dan muziektaal,
doorkrast namen om nieuwe toe te voegen,
struikelt over ouwe hoeren.

Op het kruispunt wandelt een ontziende
man. Hij zal haar niet kunnen herkennen
maar staart haar terug, realiseert

dat zijn vermoeidheid ooit de oorsprong
zal zijn van een toekomstig alleen.
Vreemd zijn kan immers iedereen.

M.S.

Leugendetector

zou je eens moeten
proberen, zul je net zien
dat er steeds minder

minder en minder
van overblijft, en dat het steeds
duidelijker wordt

dat ze, dat je ze
onaf onderscheidend
niet in maar naar elkaar
over ziet lopen,

blind voor waar de klepel
zou moeten hangen, onsamenhangend
tot de waarheid ze uiteindelijk
uit hun verband rukt

M.S.

Van ons. En voor jou - nieuwsgedicht vrijdag 19 december 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 19 december met bijbehorende nieuwsberichten.

Wij zijn Rotterdam.
Ook zonder dat geouwehoer
of opgehemel.

De stad is zoals
ze is. En de mensen die
er in wonen ook.

Precies zoals jij
of ik. En dat merk je pas goed
buiten de stad.

Daar komt dat trotse
gevoel pas echt naar boven:
Rotterdams, nou en.

Het maakt je heus niet
beter dan de rest. Echt niet.
Wel Rotterdamser.

Dat is een gevoel.
Dat is een kwestie van zijn.
Dat is Rotterdams.

Dat ben je of niet.
Zo simpel is het en zal
het altijd blijven.

Wij, Rotterdam. Met
de mensen en de stad zelf.
Van ons. En voor jou.

M.S.

Sprookjesmeisjes,

dat zijn die meisjes
die je nooit spontaan ontmoet
op een stom feestje

als je überhaupt
al naar feestjes durft te gaan
want die zijn vaak stom

net als zo’n dertig
procent mens die steeds voor de
drankspot staat te staan

en je dus verplicht
een gesprek aan te knopen
om iets te drinken

en je heel stiekem
hoopt dat er een sprookjesmeisje
je als een dagdroom

of een natte droom
begroet alsof dat vanaf
dat moment, ja dat,

het begin zal zijn
van echt zo’n mooie vriendschap
die meer gaat worden

precies zoals in
de sprookjes die je ouders
vroeger voorlazen

en jij je dan pas
beseft dat je al heel lang
niet meer in die troep

gelooft om maar te
zwijgen van sprookjesmeisjes
die toch niet bestaan

M.S.

haar hakken - inzending Pomgedichten.nl

haar hakken
elke dag gepoetst
met restjes wodka,
nog achtergebleven
in een eenzame fles,

zodat de jagermeester
van haar dromen
in plaats van
een vuurtje aanbieden
slechts zijn zippo

aan haar voeten
hoeft te werpen
om haar vanavond
in vuur en vlam
te zetten,

haar angstzweet
te doen verdampen,
zodat niemand merkt
dat ze maar
een bang hertje is

M.S.

NB: '(..)Hoe je met de laatste druppels uit een eenzame fles haar van de hakkenbar in je bed kan krijgen. 010 opgelet – het grote geheim zit in een nagenoeg lege fles.(..)' - Pom Wolff

Gezichtsconstructie - nieuwsgedicht vrijdag 12 december 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 12 december met bijbehorende nieuwsberichten.

Gezichtsconstructie

De stad heeft vele gezichten,
of je er nu met een drone
boven hangt of er middenin
staat, er symbool voor staat

vanuit nationaal perspectief-
als jij het podium aangrijpt
om de wereld te laten zien
wat je allemaal hebt te bieden

verdien je ook een eigen plek
in de stad die is zoals ‘ie is,
ongeacht of het prachtig in beeld
wordt gebracht door een journalist,

het behangen is met spandoeken gericht
aan de overheid er op in te springen
de plek terug te geven aan de stad,
het slopen terug te dringen

zoals je jonge criminelen terecht in
jeugddetentie plaatst, een prijs die
hoger is en begrijpelijker dan
vijfhonderd euro voor het schieten van films.

M.S.

Foto: SP ROOD.

Belofte

Ik verklaar,
op heden vandaag,
dat ik onvoorstelbaar
veel houdt van mijn liefbare
en ondanks drukte, afstand of gevaren
voor ons zal blijven gaan,
geheel in het kader
van ons mooie samenzijn, hapklaar
om te lieven zowaar
we niet zullen eindigen: scheidbaar.

Datum. Signatuur. Verliefde naam.

M.S.

Testament

Wanneer deze tekst
uw oren bereikt,
weet dan dat dit
slechts een uitzicht-
kaart is voor bij
uw koffie, natuurlijk zwart.

Dat ik mijn grootste schat
uit mijn borstkas
heb laten zagen zal
voor u wellicht een verrassing
zijn; toch is er goed over nagedacht
hoe en waar het te begraven-

van mijn overige bestand-
delen, van het opengesneden karkas,
is niets meer over kan
ik u post mortem van harte
mededelen – zonder, dan -
aangezien er verscheidene

goede doelen van
hebben kunnen genieten- dat
heeft men mij verzekerd vanaf
het moment dat mijn afgang
een steeds meer beklonken
gegeven geworden was.

Zo ging mijn bloed
naar hen die het konden drinken,
mijn botten als tandenstokers
naar de honden die niet alleen
veel te luid blaften, nee,
ongegeneerd hapten naar het baasje.

Zo werd mijn rug
een stootkussen voor de cursus
‘hoe te steken met dolken’,
belandde mijn hoofd al vlug
in de poppenhoek, op mijn af-
gebroken ledematen gedrukt.

De enige erfenis die te verdelen valt
bestaat dus uit twee voetstukken
waar ik nooit iets mee heb gekund
en u er waarschijnlijk nog minder mee kan,
en tenslotte mijn echte ik, mijn geslacht,
waaruit vooral nu niets meer komen zal-

u zult dus een keuze moeten maken
tussen het spreekwoordelijke kussen van voeten
of heel lullig in het midden hangen,
op veel meer nalatenschap hoeft u niet te hopen-

alles wat ik ooit bezat, althans,
dacht te bezitten, was bij leven al ontnomen,
afgemaakt door anderen rondom
of ten onder gegaan door
mijn eigen zelfvernietigingsdrang.
Al met al maakt dit alles dit
testament zaaddodend tegenvallend,

moge uw leven vanaf hier dan
alleen maar één grote opsteker zijn,
want niemand droomt van een val
maar juist van klimmen uit elk dal.

Succes straks.

M.S.

Leve de Rotterdamse metro - nieuwsgedicht vrijdag 5 december 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de vrijdagochtendshow op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 5 december met bijbehorende nieuwsberichten.

Leve de Rotterdamse metro

Leve de Rotterdamse metro
die men straks zo
door het hele Rijnmondgebied
kan laten reizen.

Met de snelheid
van een knuffelmammoet
ga je van Nesselande
helemaal tot Hoek van Holland

alsof het gratis WiFi is.
Als je tunnel dan dicht
gaat voor twintig nachten moet je wel
de metro pakken alsof je prijswinnend

bent, maar neem op basis
van jarenlange ervaring maar aan
dat je ten opzichte van een minuut negenenveertig
misschien meer hebt aan een ander vervoersmiddel.

M.S

Hier sjokt een oude vogel over straat

Hier sjokt een oude vogel over straat
richting de vriendelijkheid van sigarettendames,
tussen paaltjes bevuild met doodgezworen praatjes
alsof correct Nederlands niet bestaat-

alsof een uitgedrukte sigarettenpeuk, verlaten
voor het volgende praatje Pot dat men aangaat
in het Turks, Marokkaans, Kaapverdiaans of wat voor taal
dan ook- nabij dat Historische Delfshaven

sjokt een oude vogel over straat, draagt
zijn herinneringen mee als ooit verzonden ansichtkaarten
vanuit dit Bospoldermodel waar hij al jaren

over woorden vaart zoals wereldse zaken
zeilen over bespeekselde frasen tijdens bakjes shoarma
of dwarrelen langs zijn vingers die shag draaien.

M.S.

NB: dit gedicht is met nog vier gedichten van ondergetekende gepubliceerd in het boek 'Lijn 4 Over een kleurrijke stad in beweging'. Meer info en het bestellen van het boek kan hier.

Vanavond naar PoetsClub Rotterdam @ De Schouw

Een Chet Baker.
Een erwtensoepje.
Een wat gedichten.
Een koffie met koekje.

Een nacht.
Een klein kroegje.
Een hand vol dichters.
Een zielenroepje.

Een man.
Een schaarse groupie.
Een poetsclub.
Een interpretatie-oepsie.

Een grap.
Een stads cluppie.
Een verhaal.
Een wat poëzie.

M.S.

Spel der tronen

het mes op de tong
kan elk moment het
opensnijden
van een keel toevallig
laten gebeuren

want sommige mannen
nemen de dichterlijke
vrijheid
om de wereld in brand
te zetten,

immers wanen zij
zichzelf de godenzonen,
verdachten
gehuld in de zwartste geruchten,
jagend op tronen

die enkel bestaan
in de hoofden van zelfgekroonde
jokers,
die zichzelf koningen
te rijk wanen

want sommige mannen
voeren het strikte
beleid
dat uit verband gerukte klaagzangen
waarheden bevatten,

immers dragen zij
de onbevlektheid zichtbaar op
afstand,
slechts te bewonderen
uit jaloezie

die enkel daders
slachtoffer maken van hun eigen
onschuld,
wijzen vingers dronken van ongelijk
altijd naar andere sukkelaars

want sommige mannen
bezitten het vermogen open te
splijten
zodra donkere keerzijdes niet langer
medaillons ontvangen maar hoongelach,

immers vormen zij
voor groot en klein een directe
bedreiging
welke als slechte voorbeelden
moeten worden voorgesteld

die enkel bestaan
volgens maar wat verdraaide verzonnen
spelregels,
die achter ruggen aan touwtjes trekken
om de vijanden van de aardbodem te vagen

want sommige mannen
bevechten eindes terecht als
leugens
worden gebruikt om uit wanhoop
de wereld maar in brand te steken,

het kan een pen op papier
geen enkel moment
schelen
of randen boven afgronden hangen
want alles blijft ontvlambaar

M.S.