Op het terras zat zij, gedrapeerd
als een lichaam, turend naar de verkeerde.
Enkelen, onbewust verwonderd.
Zij speelt niets dan muziektaal,
doorkrast namen om nieuwe toe te voegen,
struikelt over ouwe hoeren.
Op het kruispunt wandelt een ontziende
man. Hij zal haar niet kunnen herkennen
maar staart haar terug, realiseert
dat zijn vermoeidheid ooit de oorsprong
zal zijn van een toekomstig alleen.
Vreemd zijn kan immers iedereen.
M.S.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten