Testament

Wanneer deze tekst
uw oren bereikt,
weet dan dat dit
slechts een uitzicht-
kaart is voor bij
uw koffie, natuurlijk zwart.

Dat ik mijn grootste schat
uit mijn borstkas
heb laten zagen zal
voor u wellicht een verrassing
zijn; toch is er goed over nagedacht
hoe en waar het te begraven-

van mijn overige bestand-
delen, van het opengesneden karkas,
is niets meer over kan
ik u post mortem van harte
mededelen – zonder, dan -
aangezien er verscheidene

goede doelen van
hebben kunnen genieten- dat
heeft men mij verzekerd vanaf
het moment dat mijn afgang
een steeds meer beklonken
gegeven geworden was.

Zo ging mijn bloed
naar hen die het konden drinken,
mijn botten als tandenstokers
naar de honden die niet alleen
veel te luid blaften, nee,
ongegeneerd hapten naar het baasje.

Zo werd mijn rug
een stootkussen voor de cursus
‘hoe te steken met dolken’,
belandde mijn hoofd al vlug
in de poppenhoek, op mijn af-
gebroken ledematen gedrukt.

De enige erfenis die te verdelen valt
bestaat dus uit twee voetstukken
waar ik nooit iets mee heb gekund
en u er waarschijnlijk nog minder mee kan,
en tenslotte mijn echte ik, mijn geslacht,
waaruit vooral nu niets meer komen zal-

u zult dus een keuze moeten maken
tussen het spreekwoordelijke kussen van voeten
of heel lullig in het midden hangen,
op veel meer nalatenschap hoeft u niet te hopen-

alles wat ik ooit bezat, althans,
dacht te bezitten, was bij leven al ontnomen,
afgemaakt door anderen rondom
of ten onder gegaan door
mijn eigen zelfvernietigingsdrang.
Al met al maakt dit alles dit
testament zaaddodend tegenvallend,

moge uw leven vanaf hier dan
alleen maar één grote opsteker zijn,
want niemand droomt van een val
maar juist van klimmen uit elk dal.

Succes straks.

M.S.