als ik naar binnen kijk
is na een paar traptreden
al niets meer te zien
de verhalen zeiden al
dat de dood geen berg Olympus is
maar een zwart gat
van buiten de hellemond
gezien klopt dit aardig
plots ben ik niet meer
zo zeker van dat afdalen
als ik maar heelhuids
terugkom en als het even kan
met wat me lief is
liefde is zo blind als de nacht
toch vrees ik dat er een moment komt
dat ik de dood in de ogen ga kijken
ook al zou ik het niet eens doorhebben
in dat donker voel ik vast de rillingen nog
pas dan zullen we er achter komen
wat er over zal blijven van de liefde
M.S.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten