de ruimte is slechts zo groot
als mijn hoofd
bevatten kan
ik dacht
aan een vierkant raam
in de muur
tegenover mij
licht
sluipt tussen tralies
naar binnen
een grote zwarte vogel
bezoekt me dagelijks
voor zover het tijdsbesef
nog aanwezig is
ik spreek er wat tegen
stilzwijgen
zegt genoeg
ik ken mijn celmaat
ik ben mijn celmaat
ik weet de afmetingen
ik heb het zelf ingericht
een grote zwarte vogel
bevestigt het dagelijks
als enige tijdsbesef
dat nog niet vergeten is
M.S.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
mijn ogen zijn als vensters van mijn brainbox. think outside the box hoor ik steeds als een reclame boodschap.wanneer ik mijn vensters sluit. zie ik eigenlijk meer dan als ze zijn geopend.dan ervaar de beperking van mijn cel.laatst ontdekte ik dat de zwarte vogel die me dagelijks bezoek brengt eigenlijk van zilver is.
BeantwoordenVerwijderenZilver, daar heb ik eigenlijk nog nooit aan gedacht. Maar dan denk ik weer aan weerwolven en dat zilver dodelijk is. Maar daar kan ik zeker wel iets mee. Dank!
Verwijderen