ze zal fluisteren
tot je glimlacht
tot je voor haar adem staat
steeds een licht oog
gesloten
toch voel je haar blik
op de huid branden
zelfs al draagt ze wolken
weet dan
dat zij niet voor eeuwig zijn
dit seizoen
wil ze bij jou blijven
ook al dondert of huilt ze
soms door wispelturig temperament
geef je over
met de armen
langs het lichaam
ze wil alleen maar
warmte delen
tot ze loslaat en fluistert
‘ik moet weer gaan’
M.S.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten