in een maatpak als harnas tegen de nacht.
'Chet, where art- Oh, daar ben je, ik dacht al.'
Een achtergebleven leegte klopt niet in een hart
dat Rotterdams is. Klinkt. Zou moeten swingen als
jazz op plaat, als kosmopoliet die een stad
dwingt vrij te zijn en blijven. Vrij van angst.
Een stad herrijst in donker bij daglicht,
als stijlvolle Maasstad met poëzie volbracht.
'Hoe langer je leeft,' tja. Zolang je nog lacht
en spreekt en het pak nog altijd past hult een stad
zich in licht tijdens duisternis als dank voor de
nacht.
19-12-2019
M.S.
