Minotaurus

in de kern zit het monster

de weg erheen is lang en ingewikkeld

zijn doolhoven niet een ultieme proef

voor het uithoudingsvermogen van de geest

vraag jezelf vooral eerst af

waarom je ernaar op zoek wilt gaan

monsters buiten beeld of handbereik

kunnen nog iets menselijks bevatten

ondefinieerbare schrijven we af

waar we niets mee kunnen heeft geen bestaansrecht

tot de kern een lokroep van honger uitstoot

bijna onhoorbaar, en toch, ja hoor

daar gaat er weer één, op queeste in het doolhof

denkend het mysterie op te kunnen lossen, zo de moordkuil in

M.S.

DROOGLEGGING

Zo’n honderd jaar later is de mensheid nauwelijks 

verder gekomen. De eerste de beste pandemie

doet het licht uit en zelfs de spots doven. Ongelofelijk

maar waar, deze vijftiende maart. Ga er

maar aan staan. In het kader van 'volksgezondheid'

(slechts een halve waarheid) splijt de maatschappij, nee,

brokkelt af in vele stukken met donkere kanten.

Hier een uitnodiging om de 'zwarte' randen te verkennen.

Opnieuw. Ali Illegali en John Doe zien de zaken 

binnen de kortste keren exponentieel exploderen. 

in de showbizz roddelt men alweer over het fenomeen

'Return of the Underground'. De schappen tonen affiches

van de hoofdrolspelers 'De Bende van de Lege Zakken'.

Anarchie en Radeloosheid vergeten hun minnares Kalmte 

als de Hoop nog op de loer ligt. 

M.S.

GEDICHT VOOR DE TOEKOMST II

NU!

roepen ze overal 

niet het water

maar de toekomst 

komt

leerden we dat niet

van het verleden waarin

alles al een keer

is voorgekomen, hetzij

in primitieve vorm

de aanwijzingen

de beginselen

het begin, jongens, ligt

achter ons

NU!

of nooit

zolang we achterom kijken

met het vingertje geheven

'we vergaten'

'we wisten'

'we herinneren'

maar een streep trekken 

tot hier en niet verder

ho maar

nu.

met de blik vooruit

laten we wat achter ons

                       achter ons

achteruit kijken

is niet futuristisch genoeg meer

nu.

of nooit.

‘weet je nog?’

meer hoeven we toch

niet te weten

om vanaf nul te beginnen

                                               het roer om

                           schone lei

ga terug naar                                             start

nu 

het nog kan

en dan zo

de toekomst in

tegemoet

voorbij

dat is niet zwijgen

maar accepteren 

dat alles al zo was, moest misschien

om hier te belanden

vanaf hier verder

is vooruitgang de redding

grijp het bij de lurven schreeuw als het moet zet je hakken in het zand de tanden op elkaar verstand op nul

en gaan, vooruit, huphup

nu.

nu.

nu.

luister je wel?

of ben je zo

met jezelf bezig

dat je voorbij gaat

aan dat 'die betere wereld'

waar men het o zo graag over heeft

bij jezelf begint

luister je wel

luister je nog

luister je

nu

luister

M.S.

Dancing in the dark (vrij naar Bruce Springsteen)

ook al is het hier

aardig donker

sluit je toch

zo vaak het kan

de ogen

doe alsof

niemand je ziet

doe alsof 

je niemand ziet

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

doe alsof

voor even

doe alsof

het leven leuk is

omdat het hier

aardig donker is

en jij verborgen

tussen knusse hoekjes

en discoverlichting

stap wieg lach lieg

snuif slik dans vlieg

sjans zwicht knak hier

val vlieg veer diep

tijd voor make-up

alsof een break-up

met de dansvloer

met alles

met iedereen

met jezelf

doe alsof

niemand je ziet

doe alsof 

je niemand ziet

stap wieg lach lief

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lief

dans lieg lach wieg

tot de rekening 

wordt gepresenteerd

op zwart

M.S.

SCOREBORD

Dit zijn geen tijden om in de spiegel te kijken. Afgezien van de feestbelichting en het aanwezige menu (enkel dranken en shotaanprijzingen) is ook de uitstraling van je reflectie benedenmaats. 

Om je heen niets dan nog meer drank. Lege ogen. Paniek en onrust achter de bar, maar het tempo is hoog. En terecht. Iedereen is dorstig.

Maar naar wat. Geen. Idee. En waarom zou ik ook. Dit zijn geen tijden om in de spiegel en te denken: 'Goh, nu zou je eigenlijk rechtschapen moeten handelen.’ Maar nee.

Dit zijn geen tijden om rond te kijken. Te luisteren. Een conversatie aan te gaan. Zelfs met niets zeggen noch bewegen wordt je toch wel leuk gevonden. Of alsnog. Iedereen moet scoren. Of wil.

Geen mens die het weet. Geen haan die ernaar kraait, behalve naar de vrouwelijke rondingen die de dansvloer van wulpsheid voorzien. Terecht, maar aan mij niet besteed.

Dit zijn geen tijden meer. Dit zijn geen tijden meer. Zelfs de spiegel kleurt flikkerend afkeurend rood. Stop hier. Ga niet verder. Ga naar huis. Je blijft zitten want wat moet je anders. 

Dit zijn geen tijden om in de spiegel te kijken. Toch zie je jouw reflectie nog een ronde bestellen. Van hetzelfde. Proost. Niemand antwoordt. Zelfs de muziek niet. Je neemt een slok. Slikt.

M.S.

er moeten soms

er moeten soms

pagina’s uitgescheurd worden

dan versnipperd

       weggegooid

alleen de herinnering

aan de flarden

heeft al pijn genoeg in zich

              spijt

              twijfel

doorgaan geeft ook

de nodige ballast, het overbodige-

het woord zegt het al

er moeten soms

pagina’s uitgescheurd worden

ruimte voor nieuwe

            voor adem

leven vraagt soms ook

om schrappen

om te schaven

M.S.